ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με την φιλη μου γνωριστηκαμε οταν ειμασταν ακομη φοιτητριες. Την θεωρουσα πιο πανω απο κολλητη μου μεχρι ως ότου αποφάσισε πως δεν εχει πλεον χρονο να διαθεσει σε μενα γιατι έχει αλλες προτεραιοτητες. Με στεναχωρησε παρα πολυ και ενω το ηξερε το εκανε. Δεχτηκα την αποφαση της και συνεχισα κανονικα την ζωη μου. Περασαν καποιοι μηνες και με θυμηθηκε. Απο μονη της μου ειπε οτι πηρε αυτη την αποφαση γιατι δεν μπορουσε πλεον να με βοηθησει στα προβληματα που ειχα, ότι έκανε οτι μπορούσε και αφου δεν καταφερε κατι αποφασισε να φυγει. Φυσικα για μενα το γυαλι ειχε σπασει. Δεν ηταν το ιδιο ατομο για μενα γιατι αποφασισε μονη της και λεγοντας μου μια δικαιολογια να φυγει απο την ζωη μου και μετα απο λιγο καιρο ηθελε να μπει παλι σε αυτη. Δεν την αφησα και δεν την αφηνω γιατι ναι με πληγωσε, το ηξερε οτι θα με πληγωσει και το εκανε αρα δεν την ενδιεφερε το πως θα ενοιωθα. Το κερασακι στην τουρτα ειναι οτι δυο φορες μου ανεφερε πως θα ηταν καλο να μιλησω σε εναν ψυχολογο γιατι τα "θεματα" που εχω δεν καταφερε να τα λυσει αυτη οποτε να απευθυνθω σε καποιον ειδικο. Εκει νευριασα ακομη πιο πολυ διοτι ναι ολοι εχουμε τις μαυρες μας μερες και ολοι κλαιγομαστε καποια στιγμη για τα προβληματα και την κακοτυχια που ισως εχουμε αλλα αυτο το κανουμε σε ατομα που νοιωθουμε δικα μας και εμπιστευομαστε. θελουμε απλα να πουμε τον πονο μας για ποιον λογο να απευθυνθω σε εναν ξενο απλα για να με ακουσει; Δεν θελω ξενους φιλους θελω και αν δεν θες να ανηκεις εκει αντε γεια. εφυγες μια φορα μπορεις να το κανεις και δευτερη νομιζω.