Ταυτίζομαι απόλυτα με την εξομολόγηση σου.Ενώ σε γενικές γραμμές είμαι ψύχραιμος άνθρωπος, ειλικρινά δεν ξέρω πως θα αντιδράσω όταν θα έρθει η ώρα της εκταφής της μαμάς μου. Το θρησκευτικό τελετουργικό όντως είναι "κρύο" και, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, αναίσθητο. Για το κόστος, δεν το συζητάμε, έχουν ξεφύγει στις απαιτήσεις Δήμος και εκκλησία. Κάνοντας μια κουβέντα με την αρμόδια υπηρεσία της Δημοτικής ενότητας όπου θέλουμε να την μεταφέρουμε αφού γίνει η εκταφή της (μιλάμε για ένα μικρό χωριό στα όρια του Νομού Θεσσαλονίκης) καθώς τα οστεοφυλάκια φυλάσσονται για δύο μόνο χρόνια στα αντίστοιχα αστικά Κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης (δύο όλα κι όλα τον αριθμό), όπου μας ζήτησαν να προπληρώσουμε το ποσό των 1.800 € για φιλοξενία 5 ετών!Είμαι καθόλα υπέρ της καύσης. Δεν βλέπω για ποιο λόγο να βασανίζονται επιπλέον οι συγγενείς, που ήδη παλεύουν να διαχειριστούν την απώλεια του αγαπημένου τους. Και ψυχολογικά και οικονομικά.
9.1.2018 | 19:06
Καύση και παλι καύση(η αλλιως το θρίλερ της εκταφης!
Όλοι μας έχουμε χασει αγαπημένα μας πρόσωπα.Ίσως η πιο δυσκολη στιγμη είναι αυτή της ταφής γιατί εκεί συνειδητοποιείς οτι αυτό είναι το οριστικό αντίο.Αν δεν ενυπάρχει όμως ..μονιμη τελευταια κατοικία αυτό το αντίο δεν είναι οριστικό αλλά πολύ πιο επώδυνο.Έτσι αφού πέρασε η τριετης ..ανάπαυση στο χώρο του κοιμητηρίου ήρθε το μπιλιετακι του δήμου για εκταφη.Σημειωτέον οτι ούτε μια μέρα παραπανω μετά την τριετία είναι χωρίς επιπλέον χρέωση που το κοστος είναι 100 ευρώ ανα μήνα(μετάφραση): έλα και περιμένουν κι άλλοι.!! Ήρθε η μέρα λοιπον .Ο κόμπος στο στομάχι ηταν εκεί,οι μνήμες εκεί, ο πόνος εκεί .Επτά και μισή το πρωι που σχεδόν δεν έχει ξημερώσει μέσα στο νεκροταφείο παίρνουμε πρωτοι σειρα.Καταφτάνει ένας μικρός φορτωτής και δυο εργάτες που πιάνουν αμέσως δουλεια.Μέσα σε ενα τέταρτο κι αφού είσαι σε .απόσταση ασφαλείας σου ανακοινώνουν:""πλησίασε δεν έχει λιώσει θα την πάμε στα..αδιάλυτα""Επειδή ο εγκεφαλος δεν λειτουργει πια ακολουθώ τον εναν εργάτη που κουβαλά σ ενα καρότσι οικοδομής κάτι σκεπασμένο μς σεντόνι που έφερα εγώ όπως μου ζητήθηκε.Φτάνουμε σε ενα σημείο στο νεκροταφείο που έχει μονο στήλες με τα ονόματα,ανοίγει εναν λακο και ρίχνει το περιεχόμενο του καροτσιου,δηλ.την μαμά μου.Αφού τον κλείνει μου επισημαίνει οτι πρεπει να ελέγχω ανα διαστήματα αν έχει αρκετό χώμα απο πανω.Δεν θέλω να σκέφτομαι ΤΙ γίνεται αν δεν έχει χώμα απο πανω! Πλησιαζω πιο κοντά και διαπιστωνω οτι για να φτάσω στο σημείο που για εξι μηνες θα βρίσκεται η μητέρα μου πρεπει να πατήσω ουσιαστικά πανω απο σορούς σκεπασμένους με χώμα! Κυριολεκτω! Φυσικά έφυγα περισσότερο τσακισμενη απο τοτε που έγινε η κηδεία.Μετα απο μια εβδομαδα είμαι πλεον τσαντισμενη,γιατί αν η εκκλησία θεωρεί οτι η καύση είναι περιύβριση νεκρού η διαδικασία που περιεγραψα τι είναι???? Σίγουρα το κείμενο μου δεν ταιριάζει με την θεματολογία όσων διαβάζω κι εγώ εδώ μέσα.Αλλά βρε παιδιά επειδή κάποια στιγμη θες να μην το ζησει κι άλλος αυτό γι αυτό και το έγραψα.Ηθικο και όχι χριστιανικό δίδαγμα?: οι στάχτες είναι πιο αξιοπρεπείς!!!!
5