ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και τι κέρδισα τόσα χρόνια μοιρολογώντας πάνω απ τα προβλήματά μου; Μειωθηκαν,εξαφανιστηκαν; Το αντίθετο. Πήραν θάρρος και φώναξαν παρέα - τα προβλήματα των γύρω μου. Και φτάνει η μέρα που ακόμη και τα ίδια τα προβλήματα σκαλωνουν για το πώς θα τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Μια τέτοια (ωραία!) μέρα τα φωνάζεις,τα βάζεις να κάτσουν και τα καλείς ένα-ένα. Το καθένα έχει κι από ένα κουτάκι στην προίκα του. Εκεί είναι η θέση του. Η θέση του προβλήματος που πρέπει να λυθεί το συντομότερο,η θέση του προβλήματος που μπορεί να περιμένει λίγο στην ουρά, η θέση του προβλήματος που ανήκει σε άλλον. -Τον σκέφτεσαι και σου λείπει; Ξέρεις τι; Εκείνος παίζει να μη θυμάται καν.-Η μάνα σου σε παίρνει κλαίγοντας γιατι κλασικά υπερβάλλει και αναρωτιέσαι πότε θα σου ρθει η καρδιακή προσβολη; Της λες να σε πάρει όταν θα χει ηρεμήσει. Εντελως! - Αγχώνεσαι που δε βρίσκεις δουλεια; Χτύπα οσες πόρτες μπορείς. Κάποια θ ανοίξει. Πρέπει να εμπεδωσω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΩ ΟΛΟΥΣ. Δεν μπορω να είμαι ψυχολόγος για τους πάντες. Είμαι άνθρωπος με συναισθήματα, νεύρα, ξεσπάσματα. Ένας άνθρωπος που για να βοηθήσει όλους τους υπόλοιπους αγνοεί χρονια τον εαυτό του. Τον καταστρέφει. Ξυπνα αύριο για ΕΣΕΝΑ. Εσένα έχεις και εσένα θα έχεις. Όλοι οι άλλοι καποια στιγμή αποχωρούν. Εσύ για εσένα!