ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα το πρωι, εφοσον ο αντρας μου ειχε ρεπο, αποφασισαμε να βγουμε για καφε με δυο παιδικο τους φιλους και τις γυναικες τους. Να σημειωσω πως ολοι ειναι ανω των 35 και εγω 28. Ο φιλος του αντρα μου ειναι ενας ηρεμος και χαλαρος ανθρωπος και με τον δικο μου εχουν μια στερεη, γερη φιλια εδω και παρα πολλα χρονια. Συζητουσαμε περι ανεμων και υδατων γενικα, και υπηρχε ενα καλο κλιμα, οπως συνηθως οταν βγαινουμε με φιλους. Οι συγκεκριμενοι φιλοι με αριστη οικονομικη κατασταση, γιατροι και οι δυο στο επαγγελμα, η γυναικα του δηλωμενη εργαζομενη στο ιατρειο του (αλλα καθεται στο σπιτι συνηθως) και η αλλη κοινωνικη λειτουργος.Ωσπου ρε παιδια φτανει η κουβεντα σε ενα σημειο, οπου λεμε οτι σκεφτομαστε να αγορασουμε ενα μικρο σπιτι που βρηκαμε σε χαμηλη τιμη. Εργαζομαστε και οι δυο, ο αντρας μου σε δημοσια υπηρεσια, εγω σε ημιαπασχοληση, αλλα γενικα εχουμε βαλει εδω και καιρο στοχο να κανουμε μια τετοια κινηση και να παραμερισουμε αλλες σπαταλες κλπ. Οι φιλοι του αντρα μου χαρουμενοι, μακαρι να το καταφερετε, να σας βοηθησουμε οπου θελετε κλπ.Με το που το ακουνε οι γυναικες τους,γουρλωνουν ματια, κατεβαζουν ΚΑΤΙ ΜΟΥΤΡΑ μεχρι το πατωμα, και αρχιζουν συμπεριφορα τυπου γιατι να πατε σε αλλο σπιτι, μια χαρα ειναι το ενοικιο, και ουτε ταξιδια και ψωνια θα μπορειτε να κανετε, και γιατι ετσι και γιατι αλλιως. ΜΕΙΝΑΜΕ ΚΑΓΚΕΛΟ. Μιλαμε βγαζανε κατάφωρα μια ΠΙΚΡΙΑ, μια ΖΗΛΕΙΑ να το πω; δεν ξερω κι εγω τι. Να σημειωσω πως ενω η μια εχει ηδη δικο της σπιτι και η αλλη, ενω εχουν τη δυνατοτητα να χτισουν ανετοτατα σπιτι, ζουν σε ενοικιο, για δικους τους λογους, δεν ξερω και δεν με νοιαζει γιατι. Εμεις συνολικα βγαζουμε το 1/4 των εισοδηματων τους. Κι απο οσο εμαθα μολις αγορασανε και πανακριβο αμαξι των 40.000 ευρω ο ενας και περυσι BMW ο αλλος. Γιατι λοιπον τοση κακια; Απογοτευτηκα ρε παιδια. Ετσι που μου ρχεται να μην ξαναπω τιποτα και να κραταω τα τυπικα με ολες (τις γυναικες φιλων). Ενω οι αντρες το ριξανε και λιγο στο χιουμορ για να σπασει το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ κλιμα που δημιουργηθηκε, εμεινα με τον καφε στο χερι να κοιταω αποσβολωμένη δυο τυπισσες κοντα στα 40 να τρελαινονται που παω να βαλω τη ζωη μου σε μια σειρα. Περιττό να σας πω ότι στη μία (κοινων. λειτουργό) έφερα πρόπερσι δώρο στη βάφτιση του παιδιού της το οποίο το είχα παραγγείλει διαδικτυακά επειδή ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο που δεν υπήρχε στην πόλη μας. Και με έβαλε να το αλλάξω, επειδή λέει είχε ακριβώς το ίδιο και ήθελε κάτι άλλο. Μάλιστα μου είπε τι θέλει ακριβώς να της πάρω και ποια μάρκα. Της εξήγησα ότι έχει μια σχετική διαδικασία να το αλλάξω, αλλά επέμενε κιόλας. Ενώ έχουν δυνατότητα να αγοράσουν ΟΟΟ,ΤΙ γουστάρουν. Ο άντρας μου τότε είχε γίνει πυρ και μανία με την τέτοιου είδους ''γυφτιά" -όπως είπε επί λέξη-, λες και ήθελε να μας ξεφτιλίσει επίτηδες που δεν ψωνίσαμε δώρο Tommy Hilfiger για το παιδί. Εσείς τι στάση θα κρατούσατε απέναντί σε τέτοιες γυναίκες φίλων από εδώ και πέρα αν ήσαστε στη θέση μου; Είναι που σέβομαι τους άντρες τους οι οποίοι είναι καλά παιδιά πραγματικά και κρατώ τους τύπους. Ειλικρινά με εκνευρίζουν. Θεωρούν ότι από βατράχια γίνανε πριγκίπισσες επειδή παντρεύτηκαν ανθρώπους με καλά οικονομικά. Ρε παιδιά, μα το Lifo, ποτέ δεν ζήλεψα ούτε το Chanel γυαλί τους, ούτε τις τσάντες από ιταλικό δέρμα που κοκορεύονται ότι φέρανε από ταξίδια σε Μιλάνα και Αγγλίες. Αισθάνομαι περίφημα με το οικονομικό μου τσαντάκι από Zara που πήρα στις εκπτώσεις. Και κυρίως με την αγκαλιά που έχω επιλέξει να κουρνιάζω καθημερινά. :-) Φαίνεται άλλωστε και στο μόνιμο χαμόγελο που έχω ως χαρακτηριστικό, ακόμη και στα δύσκολα.Τελικά, απορώ πως είναι δυνατόν να είναι κανείς ευτυχισμένος με τόσες μα τόσες ματαιότητες...