ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένα κορίτσι 13 χρονών. Είμαι 60 κιλά και έχω 1.52 ήχος. Νιώθω άβολα με το σώμα μου και σκέφτομαι να σταματήσω. Πάω μπαλέτο από τα 3. Όσο να πεις 10 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή... Απλά καποιες φορές νιώθω πως όλα είναι εναντίον μου. Πίστευα πως κάποια κορίτσια στο μπαλέτο με σχολιάζουν, αλλά τελικά από ότι φαίνεται τουλάχιστον όχι. Νιώθω ανεπιθύμητη. Νιώθω πως όλος ο κόσμος με σχολιάζεις πίσω από η πλάτη μου λόγω του βάρους μου. Νιώθω πως πως θέλω να τα παρατήσω όλα. Αλλά. Υπάρχει πάντα αυτο το μεγάλο αλλά. Σε όλα. Είμαι από τους ανθρώπους που νιώθουν πως ότι και να κάνουμε καλό ή κακό θα έχει και αντίποινα, καλά ή κακά ανάλογα. Οπότε αν χορεύω ενώ είναι χοντρή θα βρεθεί αυτός ο ένας που θα με σχολιάσει. Αν πάω κάπου και είμαι η πιο χοντρή θα με σχολιάσει ξανά. Αλλά λατρεύω τον χορό. Ίσως όχι τόσο όσο κάποτε, αλλά ακόμα τον αγαπώ. Και ας μην πιστεύω στον εαυτό μου. Και δεν είναι ότι δεν έχω αυτοπεποίθηση, ίσα ίσα. Αλλά μήπως αυτό αυτό είναι ένα μέσο προστασίας για να μην καταλάβουν οι άλλοι τα αληθινά μου αισθήματα και με δουν μαλακή και με περάσουν για κάνα κορόιδο; Άρα μου αρέσει ο χορός ή όχι...;