ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν ενα ασχημο παπαγαλακιι. Με ξεθωριασμενα χρωματα και στραβα ποδαρακια απο την γεννα του. Αυτος ηταν ο λογος που το διαλεξαμε αναμεσα σε τοσα αλλα φτερωτα πλασματακια στο petshop. Αυτος και τα πανεμορφα γυαλιστερα ματακια του που λες και κοιτουσαν διαφορετικα... Σε λιγο καιρο συνηθισε εμας και το σπιτι, η πορτα του κλουβιου του ηταν παντα ανοιχτη, καθοταν στα κεφαλια μας, το πρωι επαιρνε το πρωινο του μαζι μας στο τραπεζι, επαιζε μαζι μας και το σπουδαιοτερο μας αγαπησε και το αγαπησαμε. Ειχε ομως μια κακια συνηθεια. Του αρεσε να κανει βολτες στο πατωμα ισως γιατι εκει ενιωθαν πιο ανετα τα στραβα του πατουσακια. Και σημερα εγινε αυτο που ολοι λεγαμε να προσεχουμε. ΤΟ ΠΑΤΗΣΑ. Θελω να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο. Τι θα πω στα παιδια οταν γυρισουν απο το σχολειο; Εχω τοσες τυψεις και τηναγαπουσα την ψυχουλα. Ελεγα πως μεσα στην ατυχια του με τα ποδαρακια του ηταν τοσο τυχερο που βρηκε μια οικογενεια να το αγαπαει τοσο. Δεν μπορεσα να το βοηθησω. Μεσα σε μερικα δευτερολεπτα πεθανε στα χερια μου..