ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντα χαμηλων τονων στο σχολείο με λιγους φιλους. Καποιοι εχουν σοβαρή σχεση, οποτε οι επαφες μας είναι μετρημενες, έχουν αφοσιωθει εκει. Στο Πανεπιστήμιο μπηκα σε παρεα, ανεδειξα την κοινωνικοτητα μου και ανεβηκα σκαλια προοδου, οταν οι του σχολειου που κοροιδευαν έμειναν μεταξυ τους ανικανοι για νεες φιλιες!! Καποια στιγμη λογοφερα με τον εναν κ ζητησε απο την παρεα οταν βγαινει αυτος εμενα να μη μου λενε γιατι δεν ηθελε να με βλεπει. Η παρεα το δεχτηκε. (Εν τω μεταξυ τα ειχαμε βρει υποτιθεται με αυτόν και αντι να το πει σε εμενα οτι έχει θεμα απευθειας και να το συζητησουμε εκ νεου εκανε ολο αυτο το σουσουρο στην παρεα, τη στιγμή που εγω οταν είχα θεμα μαζι του δεν ειπα τιποτα στην παρεα γιατι το θεώρησα ανήθικο) εν ολιγοις με πληγωσε αυτη η συμπεριφορα και ξεκοψα. Βασικα εκεινοι ξεκοψαν πρωτοι κ μενα δεν μαρεσει να ζητιανευω την παρεα κανενος. Ο μόνος κολλητος μου απο το σχολειο, οταν εκανα εμφανη σωματικη αλλαγη και εγινα πιο γυμνασμενος και γενικα αλλαξα αρκετα, αρχισε να με ζηλευει και με διάφορους τροπους να προσπαθει να σαμποταρει τις προσπαθειες μου. Περα απο τη ζηλεια, μου ελεγε και πολλα ψεματα. Οταν του το ανεφερα για να το λυσουμε και του ειπα οτι καταλαβα αυτο κ αυτο το αρνηθηκε και εξαφανιστηκε, δεν μου εστειλε χρονια πολλα ουτε στα γενεθλια ουτε στη γιορτη μου. Εχω γνωστους πολλους σιγουρα. Και καποια λιγα ατομα να παω για καφε που και που. Αλλα ειναι απλως γνωστοι. Απλα πλεον δεν εχω φιλους. Και οχι δεν ειμαι προβληματικος. Προσπαθω παντα να δινω οσα εχω στον αλλον και αποζηταω την φιλια, την πραγματικη. Φοβαμαι να πω κατι στον αλλον, μην τον πληγωσω, ζυγιζω πολυ καλα τις πραξεις μου, παντοτε. Κανω διαρκως αυτοκριτικη και προσπαθω να βελτιωνομαι. Νιωθω οτι δεν μου αξιζε ολο αυτο. Προσπαθω να ευχαριστω το θεο που εχω μια ομορφη οικογενεια και να μην ειμαι αχαριστος γιατι αλλοι ανθρωποι δεν εχουν στον κοσμο κανεναν αλλα εμενα δεν μου αξιζει μια καλη φιλια; Εχω φτασει στο σημειο να νιωθω περιεργα πλεον και επειδή ημουν απλα ατυχος καμια φορα μου βαζω την ταμπελα οτι δεν αξιζω... εχω αρχισει να φοβαμαι την κοινωνια, εχω καταλάβει οτι ο καθενας ειναι μονο για τον εαυτο του και εχω αρχισει να κλεινομαι. Πως να πιστεψω παλι στους ανθρωπους; καμια ιδεα; ...