10.2.2018 | 03:04
Seems like fun again.
Ενας μηνας σχεδον απο τοτε που ξαναγυρισες στο περιβοητο "single" κ τελικα ακομα παλευεις μεσα σου,μερα με την μερα,ειδικα οταν εχεις φερθει σωστα και σου εχουν φερθει σκαρτα χωρις να σου δωσουν καν την ευκαιρια να τα πεις. Κ βλεπεις κ το ατομο συχνα μιας κ δν απεχει απο σενα πολυ.Μερα με την μερα ομως το σκοτωνεις μεσα σου κ καλυτερευεις,αντεχεις,σηκωνεις τειχη στα συναισθηματα σου,ανεβαζεις επιπεδο τον εγωισμο σου κ προχωρας.Αντικατασταθηκες χωρις να σου το πουν πρωτα για να φυγεις μακρυα,ανακαλυπτωντας το μονος,δεν μιλησες,υπομεινες σιωπηλα κ με μια παραγραφο καπου αργοτερα,εδωσες να καταλαβουν οτι κανεις τον χαζο οταν θες να κανεις τον χαζο.Δεν σε κοιτα στα ματια πλεον,μια αρχη,κ σε κοινους χωρους νιωθει αβολα,το βλεπεις.Δεν ξερω αν αυτο μπορεις να το θεωρεις κατι,ισως κ ολα τα παραπανω να ειναι απλα ασυναρτησιες σε μια περασμενη ωρα σαν κ αυτη.Απλα με την παροδου του χρονου πιστευεις ισως σε μια δικαιωση να πω,θεια δικη?!Οτι καπου καπως καποτε θα ρθει η ωρα που θα τα πεις σταρατα κ οπως πρεπει κ κανεις μα κανεις δεν θα σου το αρνηθει η δεν θα σε εμποδισει σε αυτο.Υ.γ Καπου εδω καθως τριγυρνας στο κρεββατι για πολλοστη φορα, καταλαβαινεις κ συνειδητοποιεις συναμα οτι ολο αυτο το ομορφο παραμυθακι εχει λαβει τελος,προχωρας κ δεν χρειαζεται τιποτα αλλο απο το να νιωθεις χαρουμενος για αυτο.
0