ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα μετα απο 3 χρονια περιπου συναντησα τον πρωην μου. Ναι αυτος με χώρισε και ακομη νομιζω δεν τον εχω ξεπερασει. Οταν τον ειδα απο μακρια λεω οχι οχι δεν βλεπω καλα, δεν ειναι αυτος. Καθως πλησιαζα επιβεβαιωνόταν η αρχη μου υποψια. Ηταν μαζι με τον φιλο του (μεγαλος μ...ς) ποτε δεν τον συμπαθησα γιατι που την επεφτε παρολο που ηξερε οτι ειχα σχεση με τον φιλο του. Η αληθεια ειναι πως ημουν περιποιημένη αρκετα οποτε η αυτοπεποίθηση μου αρχισε να ανεβαινει. Δεν μιλησαν αυτοι πρωτοι γιατι πολυ απλά ο πρωην μου ειχε παγωσει και ο αλλος δεν τον επερνε να μιλησει καθως του τα ειχα χωσει τοσο αγρια καποια στιγμη που δεν τολμούσε. Χαιρετησα πρωτη χαμογελώντας και δειχνοντας παρα πολυ ανετη που ουτε εγω δεν το περιμενα. Χαιρετησε και αυτος. Ρωτησε τι κανω και πως και βρεθηκα εκει. Του λεω πλεον έρχομαι τακτικά και με ρωτησε για ποιον λογο και απλα ανοιξα την πορτα του μαγαζιου βρηκα την παρεα μου και πηγα να κατσω. Αυτος εκατσε πλατη σε μενα οπως κι εγω (για μενα ετυχε) και δεν του εδωσα καμια σημασια. Μετα απο αυτο καταλαβα ποσο δυνατη ειμαι και παρολο που με πληγωσε και δεν μου συμπεριφερθηκε σωστα εγω ημουν κυρια απεναντι του. Σε ευχαριστω εαυτε μου που δεν λύγισες και εδειξες οτι πραγματικα τους αξιζε..... αδιαφορια και μονο αδιαφορια!