ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω να πιστεψω αυτα που συμβαινουν εδω και μια εβδομαδα. Με τον συντροφο μου ειμαστε εδω και εξι χρονια μαζι απο τα 18 μου. Τεσσερα χρονια συγκατοικουμε και τα δυο απο αυτα βρισκομαστε στο εξωτερικο. Υπεροχα χρονια, η σχεση μας ειχε αγαπη, βασιζοταν στην εμπιστοσυνη και στον σεβασμο ισως και αυτο να φταιει η να ηταν μονοπλευρο. Τον τελευταιο μηνα η συμπεριφορα του ηταν παραξενη. Ηταν πολυ σιωπηλος και εβγαινε πολλες βολτες. Καποια στιγμη τον πετυχαινω εξω τυχαια πριν μια εβδομαδα να μιλαει με μια γυναικα. Αυτο δεν μου εκανε εντυπωση, πηγα εκει χαιρετησα , συστηθηκα αλλα καταλαβα πως το κλιμα ηταν βαρυ και υπηρχε αμηχανια. Τον ρωταω αργοτερα ποια ηταν και γιατι μιλουσαν ετσι. Μου ειπε πως ειχε να κανει με τη δουλεια του. Για δυο μερες το κινητο του χτυπουσε συνεχεια μεχρι που καποια στιγμη το πηρα στο χερι μου και του λεω πως μαλλον αυτη δεν εχει να κανει με τη δουλεια του που ειδα. Εκεινη την ωρα ερχεται μηνυμα απο αυτην πως τελικα δεν την αγαπαει οπως ελεγε. Απο εκεινη την ωρα και μετα επικρατησε ο χαμος. Του ζητησα εξηγησεις και μου ειπε πως για εναν χρονο περιπου κρατησε παραλληλη σχεση. Πως για εκεινη δεν νιωθει κατι απλως μπλεχτηκε και δεν ξερει πως να φυγει. Αηδιες και δικαιολογιες. Περσι ειχε παει εκδρομη για 5 μερες μαζι της , ενω μου ειχε πει πως ηταν για δουλεια. Σαν ταινια ακουγεται και αυτη τη στιγμη γελαω με τα χαλια μου. Οταν τον ρωτησα γιατι δεν μου το ειπε νωριτερα η γιατι δεν με χωρισε μου απαντησε πως δεν ηξερε τι να κανει και πως θα με αφηνε εδω μονη. Τωρα εχουμε χωρισει, δεν ημαστε μαζι. Αυτος μενει σε εναν φιλο του και με εχει πρηξει στα τηλεφωνα. Εγω εχω χασει τη γη κατω απο τα ποδια μου.Νιωθω αηδια και προδομενη. Ολα αυτα τα χρονια χαμμενα μαζι του. Φετος τελειωνει το προγραμμα σπουδων μου και αν ειναι ολα καλα υποτιθεται πως θα συνεχιζα εδω για εργασια. Τωρα δεν ξερω αν θελω να μεινω. Σιγουρα θελω να φυγω και να παω να μεινω σε αλλο σπιτι. Τοσα χρηματα ομως δεν εχω και στη δουλεια που ημουν (ημιαπασχοληση) μου ειπαν πως θελουν ατομο κανονικης απασχολησης και αν δεν μπορω δυστυχως πρεπει να με απολυσουν. Με απελυσαν και πρεπει να ψαξω να βρω αλλου δουλεια συντομα που να βολευει με τα ωραρια της σχολης. Και σαν μην εφταναν ολα αυτα μιλαω με τη μαμα μου προχθες και μου λεει πως ο πατερας μου εχει τρομερους πονος στο στομαχι μια εβδομαδα τωρα και τις τελευταιες τρεις μερες κανει εμετους. Τον πηγαν στο νοσοκομειο , τον εχουν κανει εισαγωγη , ευτυχως τωρα ειναι καλυτερα, και ψαχνουν να βρουν τι εχει. Εχω αγχωθει και εχω στεναχωρηθει σε μεγαλο βαθμο και δεν μπορω να κανω εμπρακτα τιποτα για αυτο. Νιωθω πως αυτη τη στιγμη δεν εχω δυναμη για τιποτα. Επεσαν ολα μαζι και νιωθω πως αρχιζω να χανω την μπαλα. Εχω να κοιμηθω και να φαω σαν ανθρωπος μια εβδομα. Θελω δυναμη αυτη τη στιγμη , να κρατηθω.