Αρχικα δεν πρεπει να κατηγορεις τον εαυτο σου..ποτε.Να αναλαμβανεις τις ευθυνες σου ναι,αλλα οχι να κανεις ασχημους χαρακτηρισμους για το προσωπο σου.Σιγουρα δεν εισαι αχαριστη.Και αυτο στο λεω με σιγουρια,αφου μονη σου αναγνωριζεις ολα τα θετικα που συμβαινουν στην ζωη σουΕχεις λυπη γιατι ο εαυτος σου κατι προσπαθει να σου πει και δεν τον εχεις ακουσει?Μηπως κατι απο αυτα που κανεις δεν ειναι δικη σου επιλογη αλλα προσπαθεις να ικανοποιησεις προσδοκιες αλλων? Ειναι η σχολη σου αυτη που πραγματικα θελεις? Διασκεδαζεις? Σε ακουν οι γονεις σου? Ολοι οι γονεις λατρευουν τα παιδια τους,πολλες φορες ομως μεταθετουν τις υψηλες προσδοκιες τους γι'αυτα πανω τους κατι που δημιουργει αγχος που δεν φαινεται με την πρωτη αναγνωση.Ακου τι εχει να σου πει ο εαυτος σουΚοιτα τι θελεις κ τι περιμενουν οι αλλοι απο σενα..Ειναι το ιδιο? Μηπως υπηρετεις ασυνειδητα τις βλεψεις αλλων? Φιλικα,Αφροδιτη (:
27.2.2018 | 20:51
μα για ποιο λόγο;
είμαι 19 χρονών, σπουδάζω σε πανεπιστήμιο, δουλεύω, τα αγόρια μου την πέφτουνε, οι συνάδελφοί μου με αγαπάνε, η γονείς μου με λατρεύουνε, άγνωστοι από οπουδήποτε μου κάνουν κομπλιμέντα, με χαρακτηρίζουν ως ένα χαμογελαστό κορίτσι με καλοσύνη.....γιατί όμως μέσα μου είμαι γεμάτη λύπη..Για ποιο λόγο ενώ τα έχω όλα είμαι δυστυχισμένη.. Γιατί είμαι αχάριστη;
1
