ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τον θάνατο. Έχουμε μάθει να τον θεωρούμε εχθρό και να προσπαθούμε να τον απομακρύνουμε με κάθε μέσο. Συμβαίνει όμως. Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι τότε τί κάνεις; Αφήνεσαι. Είναι πέρα και πάνω από μας. Η μια άσχημη σκέψη φέρνει την επόμενη και την επόμενη και την επόμενη.. Όμως τη σκέψη μπορούμε να την ελέγξουμε και να της βάλουμε τελεία εκεί που χρειάζεται. Όπως και το να την αλλάξουμε προς όφελός μας. Είμαστε αυτό που εξασκούμε περισσότερο. Το φώς του πατέρα σου είσαι εσύ και εσύ είσαι αυτή που θα κουβαλήσεις στην καρδιά σου αυτό το φώς φροντίζοντας να μην σβήσει ποτέ. Είναι σειρά σου να παλέψεις για το δώρο που λέγεται ζωή.

Αγαπητή Α, τα συλλυπητήριά μου για την μεγάλη σου απώλεια.Είσαι σε περίοδο πένθους και είναι λογικό να βιώνεις τόσο μεγάλη θλίψη.Νιώθω ότι το απρόσμενο, θλιβερό συμβάν σε τάραξε και σου"έτριξε" τις βάσεις σου στη ζωή. Συμβαίνει αυτό σε τέτοιες περιπτώσεις.Να σου πω τι σκέφτομαι αντικειμενικά και μιλώντας ψύχραιμα και εκ του ασφαλούς;Χρειάζεσαι κάποιον να μιλήσεις. Αν δεν υπάρχει κάποιος φίλος ή μια φίλη, τότε ίσως κάποιος ειδικός να κάλυπτε το κενό. Η μητέρα σου έχει κι εκείνη τον πόνο της, η μία δεν θα θέλει να φορτώνει την άλλη. Με τον σύντροφο, έχεις τα θέματά σου. Χρειάζεσαι κάποιον τρίτο, κάποιον ουδέτερο,που θα σε ακούσει χωρίς να επηρεάζεται άμεσα από τα ζητήματά σου. Όσο ώριμο και να σε βρει ο θάνατος ενός γονέα, είναι βαθιά πληγή που θέλει τον χρόνο της να επουλωθεί.Δεν είσαι αδύναμη, είσαι θλιμμένη. Μη βιαστείς να πάρεις αποφάσεις για τη ζωή σου, πριν συνέλθεις επαρκώς. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και θα δεις ότι ο πόνος δεν θα σε τρελαίνει κάποια στιγμή.Ασχολήσου με τα πρακτικά της ζωής, είναι καλό να είσαι απασχολημένη με κάτι,θα νιώθεις ότι σταθεροποιείς και την καθημερινότητά σου έτσι. Παρ'ότι είσαι πολύ ταραγμένη, η εξομολόγησή σου δείχνει συγκροτημένο άτομο, πιστεύω ότι θα την βρεις την άκρη.Κι εμείς, εδώ ειμαστε-όποτε και αν το θελήσεις.

Συνέχισε να εκφράζεις με κάθε ευκαιρία τα συναισθήματά σου, έστω κι εδώ μέσα...Είναι λογικό με αυτά που σου συμβαίνουν να νιώθεις καταρρακωμένη...Δεν είσαι, όμως η μόνη και κυρίως δεν είσαι μόνη.Κράτα τον πατερούλη σου και τα όσα σου έμαθε στην καρδιά σου και να θυμάσαι πως αν αγαπάς κάποιον δε φεύγει ποτέ, ουσιαστικά...Και πως όοοολα περνάνε...Κάνε κουράγιο και θα δεις πως θα βγεις ακόμη πιο δυνατή από όλο αυτό! Συνέχισε να κάνεις τα πράγματα που έκανες πριν. Μην παραιτηθείς από την ίδια τη ζωή... Διώξε ό,τι δεν τραβάει άλλο ή ο,τι είναι τοξικό, για να υπάρχει χώρος για καινούρια πράγματα, θετικά!Σου εύχομαι σύντομα να πάρεις μια ανάσα ανακούφισης και λύτρωσης! :-)