ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξυπνάω πρωινά Κυριακής, ανοίγω το παράθυρο και βλέπω τον ήλιο, σκέφτομαι "ιδανικός καιρός για βόλτα". Αν ήσουν ακόμα εδώ θα πηγαίναμε για καφέ και ίσως μετά να χανόμασταν περπατώντας σε κανένα λόφο, παρατηρώντας τα όμορφα σπίτια. Θα τα προσπερνάγαμε, θα με έπιανες απ' το χέρι και θα με τράβαγες πίσω για να τα παρατηρήσω. Άλλα με αυλές και με σοφίτα, άλλα με ψηλούς φράχτες και όμορφα δέντρα, πάντα θα με έβαζες να σκέφτομαι πώς θα ταν να ζούσα σε αυτά. Αν ξυπνούσα δίπλα σου και βάζαμε ξανά και ξανά αυτό το περίεργο κομμάτι που σου είχε κολλήσει, χορεύαμε βαλς μέσα στο σπίτι με κίνδυνο να σπάσουμε τα νεροπότηρα που εξήχαν στο τραπέζι, ακούγαμε ξανά τα σαξόφωνα να κλαίνε μέσα στον καπνό, ίσως και να μη χρειαζόταν να κοιμηθώ το βράδυ. Μα τώρα πια τα κυριακάτικα πρωινά ξανακλείνω τα πατζούρια. Χορεύω μόνη μου όπως στριφογυρίζω στα σκεπάσματά μου. Αποφεύγω να κοιτάω τα όμορφα σπίτια, και δεν ξανάκουσα σαξόφωνο να κλαίει τόσο σπαρακτικά όσο εγώ τα βράδια. Προσπαθώ μα δε χάνομαι πια σε κέινο το λόφο... Ξέρω πως δε θα γυρίσεις, μα καθε βράδυ θα ονειρεύομαι πως χορεύουμε ξανά εκείνο το βαλς, μέσα στα όμορφα σπίτια...