ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι δεύτεροι γονείς μας.Όχι παντα αλλα σε καποιες περιπτώσεις ισχύει.Οπως τη δίκη μου.Νιωθω παρα πολυ τυχερή που ειχα την ευλογία να εχω και τους τέσσερις πολυ κοντά μου έως τα τριάντα μου χρόνια.Οταν έχασα τον παππού μου ήταν η πρώτη φορά που έχανα έναν δικό μου άνθρωπο και επειδή ήταν άρρωστος ένιωθα την καρδιά μου να ξεριζώνεται γιατι αυτός ο ανθρωπος ήταν σαν μπαμπάς μου.Παντα εκεί.Να με στηρίζει όσο μπορεί ο γλυκός μου με τα οσα διέθετε.Παντα μετριόφρων και ήξερε να δίνει τις πιο εύστοχες συμβουλές για το καθετί.Τώρα πια πέντε χρόνια μετά οταν τον θυμάμαι δεν νιωθω πονο παρα μόνο ευγνωμοσύνη που υπήρξε στη ζωή μου.Ειναι καποιες φορες που τον σκεφτομαι και μου λείπει και καποιες άλλες που λέω αν ζούσε ο Παππούς πόσο πολυ θα χαιρόταν με αυτό.Σιγουρα θα μπορούσε ακομα άνετα να ζει.Βέβαια ξερω ότι συμβαίνουν τόσα άσχημα καθημερινά σε νέα παιδιά και λες Μακαρι να έχουμε ολοι τα χρόνια του.Ας είναι καλά εκεί που είναι.Γράφω την εξομολόγηση μου επειδή πιο κάτω διάβασα μια παρόμοια και θέλω να σου απαντήσω μέσα από τη δίκη μου το εξής:Σίγουρα οταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι τέτοιο ακομα και αν πρόκειται για (ηλικιωμένο ατομο)και αυτό το αναφέρω γιατι και μένα οταν ήμουν στεναχωρημένη στη δουλειά μου οι περισσότεροι με ρωτούσαν ε πόσο χρόνων είναι ο παππούς σου;78; εεε ενταξει.Λες και αγαπάμε ή νιώθουμε ανάλογα με την ηλικία του ανθρώπου.Αυτό που θα σου πω είναι αν θελεις να είσαι δίπλα στη γιαγιάκα σου και το αντέχεις να είσαι ψύχραιμη και δυνατή και να της λες ότι θα τα καταφέρει.Ακομα και αν μέσα της δεν σε πιστεύει και μόνο που θα είσαι δίπλα της και θα της κρατάς το χέρι θα νιωθει καλύτερα και πιο ήρεμη.Εγω μιλούσα στον παππού μου,του έδινα θάρρος,του ελεγα όλα τα νέα μου ή των υπολοίπων της οικογένειας και ενώ δεν ήταν σε θέση να μιλήσει συνέχεια μου χαμογελούσε και χαιρόμουν έστω και με αυτό.Που ακομα μου χαμογελούσε.Εύχομαι όλα να πανε καλά και να είσαι δυνατή και ψύχραιμη για παν ενδεχόμενο.