ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πλέον ενήλικη, και τολμώ να πω ότι εν μέρη έχω τουλάχιστον τις μισές από τις υποχρεωσεις ενος πλήρους απογαλακτισμένου ενήλικα. Διαβάζω πολύ,δουλέυω, , φροντιζω τον εαυτό μου και αν και κουραζομαι κάπως τα παω μια χαρά. Απλά όσο τα κάνω όλα αυτά, νιώθω σαν ένα 10χρονο ντυμένο ενήλικας, που προσπαθεί να ξεγελάσει τους πάντες. Είμαι χαρούμενο και ευδιάθετο "παιδάκι", αλλά μερικές φορές όταν βραδιάζει και πάω να χαλαρώσω νιώθω εντελώς ευάλωτη, σαν να θέλω προστασία από κάπου αλλά δεν ξέρω από που. Σκέφτομαι όλα τα θέματα της καθημερινοτητας, τα μαθηματα, το αγορι μου που λειπει μακριά, τα προβληματα μου που εχω με τους δικους μου κάποια άλλα πιο προσωπικά και αγχώνομαι. Μάλλον αυτην την ανάγκη για "προστασία" την βγαζω και προς τα έξω και ιδίως στο αγόρι μου που αν και δεν είναι όυτε εξυπνοτερος όυτε πιο ώριμος αναλαμβάνει συνεχώς αυτόν τον ρόλο. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι ίσως κάτι να έλειψε από τα παιδικα μου χρόνια και προσπαθώ να το αναπληρωσω. Ισως έχω daddy issues δεδομένου του ότι ντρεπομουν τον μπαμπα μου μέχρι τα 15.... Όπως και να χει...Χαλαρα. Αφου τα καταφερνω καλά δεν εχει σημασία...