ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λογω των ανασφαλειων μου τα έκανα ΣΚΑΤΑ. Ειμαι ηλιθια και αυτομουτζωνομαι εκατο φορες. Αλλα δεν ειχα αδικο. Ηξερα οτι δε σου αξίζω εγω. Εγω εχω πολλες πληγες στην πλατη μου. Η χοντροκαταθλιψαρα της μανας μου , η εμφανιση της, η ζωη της με επηρεαζει τοσο που σχεδον εχω κολλησει καταθλιψη. Δεν εχω μεσα μου ουτε ζωντανια, ουτε ενεργεια για να μπορεσω να σε κανω χαρουμενο. Σου αξιζει καποια κοπελα που να ειναι ανεξαρτητη και να εχει ζωη και να ειναι χαρουμενη με τον εαυτο της. Η δικη μου ζωη ειναι απαισια, δεν εχω ζωη, επιβιωνω για εναν σκοπο που ακομα δεν ξερω, υπαρχω για εναν σκοπο που ακομα δεν ξερω αλλα ειμαι ενας δυστυχισμένος άνθρωπος που δεν μπορει να κανει χωρο για καποιον σαν εσενα. Γιατι μου πεφτεις παρα πολυς. Συγγνώμη που σε απερριψα με προφαση αλλους λογους. Ο λογος ειναι καθαρα αυτος. Οταν γυρισεις και αν ποτε σε δω θα σου πω ενα μεγάλο συγγνωμη , θα σου δωσω ενα φιλι στο μετωπο και θα σου πω οτι κανεις δεν μου φερθηκε μεχρι στιγμής ετσι οπως εσυ. Συγγνωμη .. Ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να εισαι ευτυχισμένος τωρα και για παντα! Η εκτιμηση που νιωθω για εσενα (πες το αγαπη) ειναι αρρητη, επειδη ειναι απέραντη... Ποτε δε θα μπορεσω να στο πω με αρκετες λεξεις... (Ειχα αναγκη να το πω καπου, δεν εχω που να το πω και το λέω εδω...)