ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγραψα την εξομολογηση οτι ειναι δυσκολο να αφηνεις πισω σου τη δουλεια οταν σχολας απο ειδικο σχολειο κ θελω να πω ευχαριστω για την αποψη σας και να διευκρινισω καποια πραγματα.Ειμαι αναπληρωτρια σε ειδικα σχολεια εδω κ πολλα χρονια.αγαπω τα παιδια, κ αγαπω τη δουλεια μου .σιγουρα υπαρχει σωματικη κ ψυχολογικη φθορα αλλα αυτα που ζω καθε μερα δεν τα αλλαζω με καμια δουλεια.εννοειται οτι προσπαθω να εκτονωνω την ενταση δουλειας οταν γυρναω σπιτι.υπαρχουν μερες που γυρναω ηρεμη κ σκεπτομενη οτι ολα πηγαν καλα, κ αλλες μερες που βαζω τα κλαματα κ θελω να ουρλιαξω απτα νευρα μου.ειναι πολυ δυσκολο να εχεις να αντιμετωπισεις το καθε παιδι με την αναπηρια(ειδικα οταν εχει κρισεις, σεξουαλικοτητα, δεν αυτοεξυπηρετειται, σπαστικοτητα, σωματικη βια απτα παιδια κ πολλα αλλα) συν τους συναδελφους συν τους γονεις των παιδιων που ανα πασα στιγμη ξεσπανε πανω σου.ειδικα οταν εχεις να κανεις με βαριες αναπηριες, καθε μερα ειναι προκληση.γιαυτο χρειαζεται κ η καλη συνεργασια με τους συναδελφους.γιατι δεν ειναι μονο να κανεις σωστα τη δουλεια σου.αν δεν εισαι χαλαρη κ δεν τα παρεις στην πλακα καποια πραγματα, θα τρελαθεις.Χθες ειχα δυσκολη μερα.σημερα ηταν καλυτερα.αυριο ελπιζω για το καλυτερο.