ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αντιμετωπίζοντας ένα συμβάν με ένα δικό μου άνθρωπο, προσπαθούσα να επικαλεστώ τα θετικά και όμορφα συναισθήματα που είχα αναπτύξει μαζί του πχ. τις στιγμές που περάσαμε, την φιλία που μοιραστήκαμε, όταν με στήριζε στις κρίσεις πανικού που αντιμετώπιζα, τις συζητήσεις μας, την φιλοξενία του στο σπίτι του κτλ. Μέσα από αυτές τις σκέψεις, επανήλθαν όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που μοιραστήκαμε και μέσα από αυτά μπορούσα λίγο λίγο να δικαιολογήσω την στάση και την συμπεριφορά του προς εμένα.Αυτό προσπαθώ γενικότερα να κάνω, όταν με αδικεί κάποιος ή με θλίβει, ώστε να μην έχω πικρία και θυμό και να μην φτάσω στο τελικό στάδιο να τον απομακρύνω από την ζωή μου. Συμπεραίνω όμως και εκεί είναι η απορία μου, ότι πολλές φορές με παρασύρουν τα αρνητικά συναισθήματα. Δε ξέρω αν συμβαίνει γενικά ή μόνο σε μένα, δεν έτυχε να συζητήσω με κάποιον κάτι τέτοιο. Γίνεται να είναι πιο δυνατά τα αρνητικά συναισθήματα (θυμός, λύπη) από τα θετικά???Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μας, την θέλησή μας και τα επιτρέπουμε??? Χρειάζεται ίσως να καταβάλουμε μια μεγάλη προσπάθεια για να μεταβούμε στο θετικό κομμάτι???Μήπως αυτό το μας που γράφω είναι λάθος και έχει να κάνει μόνο με εμένα τελικά???Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας γύρω από αυτό.