ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα ήρθε μία φίλη μου σπίτι και πιάσαμε συζήτηση περί ιατρικών θεμάτων (απολαυστικό #not). Της είπα πως όταν ήμουν 17 ετών είχα ένα ατύχημα με το ποδήλατο και χτύπησα στο κεφάλι. Μου είπε πως αυτό πρέπει να το κοιτάξω με μία μαγνητική ή αξονική, διότι ένας γνωστός της πέθανε από αιμάτωμα μετά από πάρα πολλά χρόνια επειδή χτύπησε και αυτός στο κεφάλι με το ποδήλατο. Δεν είχε καθόλου συμπτώματα και ένιωθε πολύ καλά και όσο περνούσαν τα χρόνια το αιμάτωμα μεγάλωνε μέχρι που έκανε ξαφνικά τη ζημιά και πέθανε (έτσι είπαν οι γιατροί). Και αυτό τώρα με έχει φοβίσει και με έχει βάλει σε σκέψεις. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να μπαίνω πολύ συχνά στο τρυπάκι του φόβου εξαιτίας του ατυχήματος μου μήπως πάθω κάτι μετά από 10-20 χρόνια κτλ. Παλιά δεν έκανα μαγνητική γιατί δεν υπήρχαν χρήματα, τώρα πια στα 29 έχω κάποια στην άκρη και μπορώ να διαθέσω 200-300 ευρώ αλλά πάντα το αναβάλλω μάλλον γιατί φοβάμαι. Μάλιστα όταν έκανα μία ακτινογραφία με ρώτησε ο ακτινολόγος αν έχω τρακάρει ποτέ (από αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε με πόση δύναμη χτύπησα). Σαν να είχε σοκαριστεί με αυτό που είδε στην ακτινογραφία μου. Κάθε φορά όταν πηγαίνω σε διαφορετικό γιατρό μπορεί και να αναφέρω το ατύχημα αλλά οι γιατροί φαίνεται να είναι καθησυχαστικοί. Το μόνο που μου έχουν πει είναι να κάνω μία μαγνητική μόνο και μόνο για να μου φύγει ο φόβος. Ρε παιδιά οι γιατροί ως ειδικοί που είναι, δεν θα έπρεπε να "απαιτήσουν" (όπως κάνουν δηλαδή όταν πας στο γιατρό και σου χορηγούν φάρμακα χωρίς να σε ρωτήσουν) να κάνω μία μαγνητική να δουν μήπως υπάρχει κάποιο αιμάτωμα ή κάτι άλλο; (χωρίς βέβαια να μου πουν απαραίτητα αυτά συγκεκριμένα και απλά να μου το γράψουν κατευθείαν στο χαρτί και να μου το δώσουν, γιατί μάλλον μόνο έτσι θα πάω).