Η Κρίστα και η Τατιάνα είναι δύο τετράχρονα δίδυμα κορίτσια που ζουν στο Vernon, μια μικρή πόλη στην British Columbia του Καναδά με την οικογένεια τους και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παιδιά της ηλικίας τους. Για να κοιμηθούν, γράφουν οι ΝΥ Τimes πρέπει να τους διαβάσει η γιαγιά κάποιο κλασσικό παραμύθι και καταφεύγουν με τη σειρά τους σε όλο το “κλασσικό” ρεπερτόριο των 4χρονων για να καθυστερήσουν τον ύπνο. Όμως Η Κρίστα και η Τατιάνα δεν είναι απλώς δίδυμες. Έχουν γεννηθεί κολλημένες στο κεφάλι ένα φαινόμενο που ονομάζεται craniopagus και συναντάται κάθε 2,5 εκατομμύρια γεννήσεις. Δεν είναι αυτή όμως η ιατρική μοναδικότητα τους, παρουσιάζουν μια ακόμη πιο σπάνια. Τα κορίτσια, κοιμούνται σε ειδικά διαμορφωμένο κρεβάτι και αυτό που κάνει τους επιστήμονες να εστιάσουν την προσοχή πάνω τους είναι οι συγχρονισμένες κινήσεις, όπως τώρα που ξαπλωμένες στο κρεβάτι τους και κοιτάζουν ένα ανοιχτό βιβλίο. Σιγά-σιγά και αθόρυβα το σπρώχνουν κάτω από την κουβέρτα με μια συγχρονισμένη κίνηση και το τραβάνε πάλι έξω. Κι έπειτα, πάλι το ίδιο, ξανά και ξανά ενώ η μία προσπαθεί με τις κινήσεις της να γοητεύσει την άλλη. Ξαφνικά τα κορίτσια κάθονται στο κρεβάτι και η Κρίστα πιάνει ένα φλιτζάνι με καλαμάκι που βρίσκεται στη γωνία του κρεβατιού. Ρουφάει με δύναμη το χυμό της, λερώνοντας το πρόσωπο της από την προσπάθεια ενώ η αδελφή της Τατιάνα είναι καθισμένη δίπλα της αλλά δεν κοιτάζει. Όμως η Τατιάνα είναι που βάζει το χέρι στο στέρνο της και προφέρει μια μικρή λέξη "! Whoa", δείχνοντας ότι της άρεσε ο χυμός.
Σε οποιαδήποτε άλλα ενωμένα δίδυμα, η φυσική κατάληξη αυτού του γεγονότος θα θεωρείτο τυχαία. Όμως η Κρίστα και η Τατιάνα δεν είναι όπως τα άλλα ενωμένα δίδυμα. Ότι κάνουν, το κάνουν από κοινού και οι τρόπος που οι εγκέφαλοι τους λειτουργούν είναι που κάνει τους επιστήμονες να χαρακτηρίζουν την περίπτωση τους μοναδική. Ο Douglas Cochrane, νευροχειρουργός στο Νοσοκομείο παίδων British Columbia Παίδων πιστεύει ότι υπάρχει ένας “θάλαμος” που συνδέει τους εγκεφάλους των δυο κοριτσιών, ο οποίος λειτουργεί ως “θάλαμος αναμετάδοσης” μεταφέροντας αισθητηριακές πληροφορίες. Κάθε τι, που λαμβάνει ο εγκέφαλος του ενός κοριτσιού, αυτόματα περνάει στο άλλο! Το ένα πίνει το χυμό αλλά και το άλλο τον γεύεται.
Τι πραγματικά συμβαίνει όμως στους εγκεφάλους των δύο παιδιών, κανένας δεν το ξέρει με λεπτομέρειες καθώς δεν έχουν γίνει ειδικές μελέτες. Τα κορίτσια είναι ακόμη μικρά και οι επιστήμονες δεν θέλουν να τα βάλουν σε μια τέτοια δοκιμασία. Πρός το παρόν οι γιατροί είναι απρόθυμοι να επιβεβαιώσουν τις θεωρίες του Cochrane αλλά πολλοί έχουν την τάση να πιστεύουν ότι με βάση την εικόνα που παρουσιάζουν τα δύο κορίτσια, υπάρχει ένα είδος σύνδεσης μεταξύ των εγκεφάλων τους. Οι νευρολόγοι χαρακτηρίζουν την περίπτωση τους ως συναρπαστική και ενδιαφέρονται για τον εντοπισμό των μυστηριωδών νευρικών ινών, την πλαστικότητα του εγκεφάλου και την κατασκευή του. Όμως η περίπτωση της Κρίστα και της Τατιάνα, τους ενδιαφέρει και κοινωνιολογικά. Πως η οικογένεια τους ανταποκρίνεται στην ιδιαίτερη περίπτωση τους, πως τα ίδια τα κορίτσια ανταποκρίνονται με τη σειρά τους, πως τα βλέπει ο κόσμος πίσω από το φράχτη του σπιτιού τους. Αν και σπάνια βγαίνουν από το σπίτι-γράφουν οι ΝΥ Τimes- τα κορίτσια περνάνε το χρόνο τους όπως και άλλα “κανονικά” κορίτσια της ίδιας ηλικίας. Κυνηγώντας το κουτάβι του θείου Χόγκαν ή βλέποντας "Dora the Explorer" ή ακόμα δοκιμάζοντας την υπομονή της γιαγιάς τους, επιμένοντας στο παιχνίδι όταν φτάνει η ώρα του ύπνου.
Όταν η μητέρα τους Felicia Simms έμαθε για τον ασυνήθιστο χαρακτήρα της εγκυμοσύνης της, ήταν μόλις 20 ετών και με δύο μικρά παιδιά. Ο γιατρός είπε στους γονείς ότι είχαν δύο επιλογές αλλά και οι δύο δεν συζήτησαν καν το ενδεχόμενο να διακοπεί η εγκυμοσύνη. Παρ'ότι στάθηκαν θαρραλέα απέναντι στις μεγάλες δυσκολίες, η Σίμς και ο σύζυγος της Χόγκαν που έχουν ήδη πέντε παιδιά, δείχνουν τώρα να λυγίζουν. Εργάζονται περιστασιακά και περιμένουν κάθε μήνα το επίδομα από την πρόνοια. Μαζί τους, σε ένα μικρό διαμέρισμα μένουν οι γονείς τους, τρία ξαδέλφια, μία θεία και ένας θείος και ο Χόγκαν, θείος κι αυτός που μετακόμισε στο σπίτι τους τον τελευταίο καιρό. Μερικές φορές, το δείπνο στρώνεται πάνω στο τραπέζι από τύχη άλλες λόγω της επινοητικότητας της γιαγιάς.
Ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο των New York Times εδώ
σχόλια