ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι αν χωρίσει κανείς να μην επικοινωνεί για επιβεβαίωση . Μου έχει τύχει ο άλλος να είναι με άλλη ( που την βρήκε όσο "έκοβε" φλέβα μαζί μου) να με ρωτάει αν είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του.Κάπως έτσι καταλήγεις να βρίζεις σαν λιμενεργάτης γιατί όλες οι εναλλακτικές είναι ποινικά κολάσιμες.

Έχω παρόμοια περίπτωση κορίτσι μου, όπως νομίζω και πολύς ακόμη κοσμάκης...Άθλιοι, ανασφαλείς και άνιωθοι χαρακτήρες...

Αυτοί έχουν άλλη γνώμη για τον εαυτό τους. Το μια-δυο φορές, πες ότι το καταλαβαίνω. Το να επιμένει όμως-σοβαρά ρωτάω- γιατί γίνεται; Εννοώ πέρα από το ότι νιώθουν ότι τους παίρνει και δεν θ' αντιδράσεις κατά τους ό,τι κι αν γίνει. Εννοώ τι άνθρωπος πρέπει να 'σαι για να στεναχωρείς εσκεμμένα κάποιον πάλι και πάλι, που ήδη έχεις στεναχωρήσει. Έχεις κάποια ιδέα; Γιατί εμένα μου βγαίνουν κάποιες απόλυτες τοποθετήσεις και μπορεί να είναι άδικες ή υπερβολικές.

Ένα, είναι αυτό που ξέρουν ότι τους παίρνει. Δύο, ποντάρουν στα συναισθήματα σου και ότι δεν θα τους αρπάξεις απ' τα μούτρα, γιατί τους έχεις μια α' αδυναμία. Το τρία, εμπίπτει στη σφαίρα του επιπόλαια άνιωθου, καθώς στη δική μου περίπτωση, όταν του εξέθεσα τα γεγονότα όπως τα έζησα και τα ένιωσα από τη δική μου μεριά, η απάντηση του ήταν Α: ότι δεν είναι κακός άνθρωπος (άρα τι; Μην το παίρνεις προσωπικά, μαλάκας είμαι;;;) και Β: ότι δεν αντιλήφθηκε ότι με πλήγωσε τόσο πολύ. Βέβαια, πριν λαλήσει ο κόκκορας τρις, τα είχε κάνει ακόμη χειρότερα, κάτι που ανέμενα για να είμαι ειλικρινής, οπότε ο πόνος κράτησε πολύ πολύ λίγο.Σε κάλυψε κάτι απ' όλα αυτά; ;)

Καταρχάς σ' ευχαριστώ πολύ που μπήκες στη διαδικασία να μ' απαντήσεις. :) Δεν ξέρω αν καλύφτηκα. Στη δική μου περίπτωση, ο μόνος τρόπος για να ΜΗΝ ήξερε, ήταν απλά να το αρνηθεί. Ένα σωρό υποσχέσεις - χωρίς να ζητηθούν- γι' αλλαγή. Αλλά από την άλλη δεν είναι συνειδητοποιημένο άτομο: θεωρούσε ότι αν ευθυνόταν ο θυμός του για μια συμπεριφορά και το έλεγε, αυτός έπαυε να φταίει. Σίγουρα και στη δική μου περίπτωση θεωρεί τον εαυτό του καλό άτομο και μάλιστα ανώτερο ( νομίζω βάσει τυπικών προσόντων κρίνει τους άλλους και τον εαυτό του) και κυρίως δεν έδειξε μια μικρή μεταμέλεια. Τον βλέπω τώρα σαν τις μαϊμούδες που όταν βρίσκουν γερό κλαδί να την κάνει και συνειδητοποιώ ότι δεν έμενε από αγάπη αλλά από φόβο έλλειψης παρέας. Δεν ξέρω αν είναι κακός ή όχι. Ξέρω ότι δεν είμαι και τόσο καλό άτομο σύμφωνα με τις σκέψεις που κάνω γι' αυτόν. Για παράδειγμα να ξεμπροστιαστεί μπροστά σε όλους ή εναλλακτικά απλά ν' άλλαζε. Κι έλεγε αυτό το "σ' αγαπώ" .Υ.Γ. Κάπου κάποτε, μου 'χα πει να προσέχω που μπλέκω γιατί η συναισθηματική εμπλοκή θολώνει την κρίση. Περίμενα μεν κάποια πράγματα βάσει λογικής αλλά είναι διαφορετικό όταν τα ζεις.

Ξέρεις τι, βρε Ανιάκι μου...Όταν υπάρχει αυτή η συναισθηματική εμπλοκή που ανέφερες, υπάρχει πάντα και η ελπίδα ότι θα έρθει η επιφοίτηση στο άλλο άτομο και θα σταματήσει να φέρεται αναίσθητα ή θα αλλάξει. Και μη νομίζεις ότι τα "σ' αγαπώ" προσφέρουν κάποια παρηγοριά. Άμα έχεις καεί από έναν άνθρωπο, το σ' αγαπώ του σου δίνει μια στιγμιαία ικανοποίηση. Σαν πυροτέχνημα, ένα πράγμα.Δεν έχει νόημα να προσπαθείς να τον ψυχολογήσεις. Δες τα πράγματα από τη δική σου μεριά και γιατί αντιδράς εσύ, έτσι όπως αντιδράς στις κρούσεις του. Αυτό πρέπει να δουλέψεις.Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι χάνεις χρόνο και ενέργεια με αυτό το άτομο και αφού έχεις φάει απανωτές κατραπακιές, σταματάς να δίνεις ευκαιρίες. Είτε για επανασύνδεση είτε ακόμη και για τυπική επικοινωνία.Αυτό συμβαίνει και όταν δίνεις συμβουλές σε φίλους ή καλή ώρα εδώ. Ο καθένας εκθέτει το όποιο ζόρι του εδώ μέσα και εμείς συμβουλεύουμε με τη λογική, ακριβώς επειδή λείπει η οποιαδήποτε συναισθηματική εμπλοκή μας. Ο εξομολογούμενος όμως, εξαιρώ τα βαριεστημένα τρολ, έχει την απόλυτη συναισθηματική ανάμιξη και όταν λέμε π.χ. σε κάποια να φύγει από μια κακοποιητική ή καταπιεστική σχέση, η συμβουλή μας έχει ξεκάθαρη βάση στη λογική. Όταν νιώσει όμως η ίδια έτοιμη, τότε και μόνο θα φύγει, ότι και να της λέμε εμείς, ότι και να της λένε οι δικοί της άνθρωποι.Και μη με ευχαριστείς καθόλου! Απολαμβάνω τις κουβέντες μας. ;)

Αυτό σου το σχόλιο θα το κρατήσω γιατί έχει μαζεμένα όσα πρέπει να πω στον εαυτό μου αυτή την περίοδο και ελπίζω να τα κρατήσω. :) Όσο για τις κακοποιητικές σχέσεις η αλήθεια είναι πως σου παίρνει καιρό καμιά φορά να παραδεχτείς ότι είσαι σε τέτοια. Σου φαίνεται γελοίο. Δε νιώθεις θύμα και δεν θες να το παίζεις θύμα αλλά αναρωτιέσαι πώς γίνεται τελικά να νιώθεις τόση φθορά. Μετά καταλαβαίνεις ότι φοβόμαστε σαν κοινωνία να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάμπλολλες κακοποιητικές σχέσεις διάφορων μορφών και λιγότερες όπως θα 'πρεπε, απλά επειδή το κάνουν κι άλλοι... το νομιμοποιήσαμε. Εξάλλου, χωρίς ξύλο, δεν υπάρχει κακοποίηση. :) Υ.Γ. Και πάλι σ' ευχαριστώ κι ας γίνω και φορτική. Το μόνο πράγμα που ίσως δεν μου προσφέρει ικανοποίηση είναι τα σ' αγαπώ που δεν πιστεύω ότι είναι αληθινά. Μάλιστα, όταν θα 'θελα κάπου μέσα μου να είναι αληθινά τα βρίσκω έως κι επώδυνα. Υ.Γ. 1 Κόπι πέιστ το σχόλιό σου να ξέρεις. :D

Φιλιά κοριτσάκι μου! ;)