κάποιος σκληρός εδώ μέσα μπορεί να σου πει grow up...εγώ, θα στο πω πιο ευγενικά..βρες μέσα σου τον τρόπο να τον κατανοήσεις, αν όχι να τον συγχωρήσεις (αυτό σε μένα έγινε γύρω στα 28-30)..πρέπει πλέον να βλέπεις τι κάνεις εσύ, πως λειτουργείς εσύ, να κάνεις την αυτοκριτική σου.. κ άσε την κριτική προς τον πατέρα σου..μη φοβάσαι ότι θα σe κυνηγάει κάτι ως βίωμα κ ως dna..στάδια που περνάμε όλοι είναι αυτό που ζεις.Γίνε απαιτητική με σένα κ όχι με τον πατέρα σου..όλα θα τα βρεις στη πορεία..θα δεις
11.5.2018 | 02:21
Πατέρας
Έχω να εξομολογηθώ πως ποτέ δεν είχα τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα μου.. Δεν υπήρξε ποτέ εκείνο το δέσιμο κόρης πατέρα που βλέπουμε συνήθως. Για να τον δικαιολογήσω, δεν είχε και τα καλύτερα πρότυπα γονιών ειδικά από τη μεριά της μητέρας του. Πάντοτε έλεγε ότι δεν είχαν τον τρόπο να του δείξουν την αγάπη τους και δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβανεται.. Την υπόθεση έρχεται να επιβαρύνει ο χωρισμός των γονιών μου.. Βλέποντας έναν άνθρωπο εχθρικό, ανησυχητικά διπολικό και ανήμπορο να διαχειριστεί σωστά την κατάσταση με τα παιδιά του και τις αντιδράσεις του, συμπεραίνω πως πλέον δεν υπάρχει καμία μα καμία επαφή. Πλέον μου επιτίθεται φραστικα και με χαρακτηρισμους που πληγώνουν μια ενήλικη κόρη και γυναίκα απλά και μόνο επειδή θεωρεί πως έχω κάνει κόμμα με τη μητέρα μου. Αδιαφορεί πλήρως.. Και πάρα το γεγονός ότι έχω λίγα χρόνια που ενηλικιώθηκα, δε σταματά να με πονάει που μέρα μέρα τη μέρα η παρουσία του πατέρα(με κάθε έννοια της) χάνεται..
3
