ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.5.2018 | 21:18

ο φοβος για το αγνωστο......

αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι δε υπαρχει τελικα ο φοβος τ χωρισμου.. αλλα οσο ο φοβος της νεας αρχης.! να κατσεις να ανοιχτεις ξανα σ καποιον να σε δεχτει γι αυτο που εισαι. να σ δεχτει με τ ελαττωματα και τ προτερηματα σου! ειμαστε ολοι τοσο συμβιβασμενοι σε μια σχεση. νομιζουμε οτι δε μπορουμε να βρουμε καποιον που να μας δεχτει και καταπιεζουμε τον ευατο μας σε σχεσεις μετριες .. σχεσεις που μας ικανοποιουν μεσα σε γενικες γραμμες.. αλλα δε μας πετανε στα ουρανια.! υπαρχει το τελειο τελικα?? η ολοι εχουμε συμβιβαστει στη μετριοτητα,,? ενα εχω να πω.. ολα ειναι τελικα θεμα επιλογων.!!!
5
 
 
 
 
σχόλια
Το να μείνει κάποιος σε μία μέτρια σχέση είναι επιλογή του γιατί φοβάται καταρχήν τη μοναξιά. Το να είσαι ''χωρίς σχέση'' σε αυτή τη χώρα μπορεί ενίοτε να ισοδυναμεί με πλήρη κοινωνική απομόνωση, αν όλοι οι γύρω σου είναι δεσμευμένοι (με κάθε τρόπο). Επομένως, το να έχεις σχέση, έστω και μέτρια, ζυγίζει πολύ θετικά όταν έχεις ως αντίβαρο το ''απόλυτα μόνος'' και ψάχνοντας στα τυφλά.
Νομίζω πως ο πρώτος μεγάλος φόβος είναι αυτός της μοναξιάς. Κακά τα ψέματα, ουδείς αντέχει να είναι μόνος επί μακρόν. Πιστεύουμε πως θέλουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο, αλλά η αλήθεια είναι πως καθένας μας θέλει δίπλα του αυτόν "τον έναν" άνθρωπο, το μοναδικό. Σπάνια περιμένουμε να τον βρούμε, καθώς η μοναξιά είναι πράγμα επιτακτικό.Ένας άλλος φόβος είναι εκείνος της απώλειας του ελέγχου, αυτό που σου συμβαίνει όταν είσαι απόλυτα ερωτευμένος και δοσμένος στον άλλον. Εκεί που καταλαβαίνεις ότι λύνονται τα γόνατά σου και μόνο όταν ακούς τον άλλον να αρθρώνει τ' όνομά σου. Πολλοί δεν το αντέχουν αυτό και προτιμούν την ασφάλεια μιας πιο ήπιας, "μέτριας" σχέσης.Φυσικά, ισχύουν κι όλα όσα αναφέρθηκαν ήδη και το συμπέρασμα ένα: μεγάλο μανίκι οι ανθρώπινες σχέσεις, βρε παιδί μου. Κυρίως, διότι τις φορτώνουμε με τις προσδοκίες και τους φόβους μας.
Μα γιατί βλέπουμε τότε τόσες τελειωμένες σχέσεις να συνεχίζουν να υφίστανται; Το "είμαι σε σχέση/γάμο" προσφέρει μια πλασματική ασφάλεια σε κάποιους, ανεξαρτήτως του, προφανώς μη επαρκούς, προσώπου με το οποίο συνδέονται. Αυτοί οι κάποιοι, ως επί το πλείστον, φοβούνται να μείνουν μόνοι τους, γιατί ο μεγαλύτερος κριτής του πώς ζούμε τη ζωή μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτόν τον κριτή και τις κρίσεις του, δεν έχουν πολλοί τα κότσια να τον αντιμετωπίσουν, γι' αυτό και συμβιβάζονται με την μετριότητα και ίσως ούτε καν αυτήν.
Όμορφα τα είπες και συμφωνώ μαζί σου αλλά και διαφωνώ σε δύο σημεία...1ο:Είναι ότι υπάρχει και ο φόβος του χωρισμού προσωπική και μεγάλη μου άποψη...2ο:Δεν μπορείς (τουλάχιστον εγώ) να συμβιβαστείς αν δεν σου βγάζει κάτι ο άλλος...Δεν μπορείς να έχεις κάτι δίπλα σου απλά για να έχεις αν δεν υπάρχουν συναισθήματα... Τι απλά για να πεις πως έχεις σχέση?Και πληγώνεις αλλά και πληγώνεσαι θεωρώ...

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon