ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω που ζω δεν ειναι αργια... Σημερα εκανα παλι καταθλιπτικες σκεψεις, το παθαινω οταν δε δουλευω. Παρολ αυτα δε θελω να παω στη δουλεια αυριο, αν και ξερω οτι μου κανει καλο... Επισης στη δουλεια ειναι κι αυτος ο κουκλος συναδελφος που σου μοιαζει και με κοιταει. Και προς υπερασπιση μου αυτος ξεκινησε να με κοιταει πρωτος, δεν το ξεκινησα εγω... Αλλα εγω κανω σαν χαζο κοριτσακι, κανω τις βλακειες που εκανα μαζι σου. Εχω εξασκηθει τοσα χρονια να κοιταω χωρις να με καταλαβουν, με την περιφερειακη μου οραση, που αν δεν προσπαθησω δε μπορω να καρφωθω για να καταλαβει ο αλλος οτι γουσταρω και γω... Ε κατι εχει ψιλλιαστει ενταξει αλλα στελνω αναμεικτα σηματα και φοβαμαι μην τον ξενερωσω. Και μετα ειναι και το αλλο... Πως θα μπορεσω να του πιασω την κουβεντα. Ευκολο να σου λενε πες απλα ενα γεια, ευκολο ομως δεν ειναι στην πραξη οταν ξαναγινεσαι εικοσαχρονο αβγαλτο κοριτσακι στη συμπεριφορα μπροστα στο αντικειμενο του ποθου σου.... Ουφ... Φτανει με το ρομαντσο, παμε για υπνο, καληνυχτα παιδια.... Τα λεμε μια αλλη δυσκολη μερα...