ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το είδα να με κοιτάει καθώς τον πλησιάζα. Το βλέμμα του δεν έφευγε στιγμή απο τα μάτια μου χωρίς να σκανάρει το σώμα μου. περνάω ακριβώς δίπλα του, τον κοιτάω και σκάω ένα αμυδρό χαμόγελο ίσα-ίσα που κουνήθηκαν τα χείλη μου και αμέσως μου λέει "καλημέρα!''. Δεν απάντησα αλλά χαμογέλασα περισσότερο χωρίς να σταματήσω. Γύρισα 2 φορές πίσω και τον έβλεπα να με κοιτάει... Και εγω απλά εξαφανίστηκα μέσα στο πλήθος των αγνώστων...Πόσο θα ήθελα να γύρναγα πίσω τον χρόνο και να τα έκανα όλα διαφορετικά... Να του μίλαγα και οτι γινόταν, αφού μου έδωσε και αυτός το σήμα αλλά εγω πετούσα χαρταετό... Το έχω μετανιώσει αλλά τώρα τι σημασία έχει πια; Αφού κοιμάμαι όρθια και δεν αρπάζω τις ευκαιρίες που θέλω....