Πολλά τα ερωτήματα και αμφίβολες οι απαντήσεις της κάλπης. Δεκαεπτά ευαισθητοποιημένοι πολίτες απαντούν σε πέντε καίρια ερωτήματα και μας προϊδεάζουν για την επόμενη μέρα των εκλογών.
Η ΠΟΛΥΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ της 6ης Μαΐου έχει πάρει πολλούς και διαφορετικούς τίτλους: οι εκλογές της οργής, της τιμωρίας, της εκδίκησης, του διαφορετικού, της ακυβερνησίας, του χάους, του ρευστού πολιτικού σκηνικού, του ισχυρού διακυβεύματος, των διλημμάτων και πολλών άλλων καλών και κακών. Τόσο πολλοί προσδιορισμοί σημαίνει ότι υπάρχουν πάρα πολλά ερωτήματα που πρέπει ν’ απαντηθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες. Μερικά από αυτά τα θέσαμε σε αρκετούς επώνυμους «συντρόφους».
Η πολυαναμενόμενη εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου έχει πάρει πολλούς και διαφορετικούς τίτλους: οι εκλογές της οργής, της τιμωρίας, της εκδίκησης, του διαφορετικού, της ακυβερνησίας, του χάους, του ρευστού πολιτικού σκηνικού, του ισχυρού διακυβεύματος, των διλημμάτων και πολλών άλλων καλών και κακών. Τόσο πολλοί προσδιορισμοί σημαίνει ότι υπάρχουν πάρα πολλά ερωτήματα που πρέπει ν’ απαντηθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες. Μερικά από αυτά τα θέσαμε σε αρκετούς επώνυμους «συντρόφους» που μας απάντησαν σε θέματα όπως το διακύβευμα των εκλογών, τα αποτελέσματα της μη αυτοδυναμίας, αν είναι εφικτή κάποια συνεργασία και αν το δημοκρατικό πολίτευμα είναι ικανό να εξευμενίσει κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή. Όσα, όμως, και να περνάνε από το κεφάλι μας, τελικά το πιο σημαντικό δεν είναι το πολιτικό αποτέλεσμα (π.χ. η μείωση σε μισθούς και συντάξεις) αλλά ο τρόπος που θα παραχθεί αυτό, δηλαδή αν θα αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης από δικομματικό σε σχηματισμούς συνεργασίας κομμάτων που ανήκουν στον ίδιο ή και διαφορετικό ιδεολογικό χώρο.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ 'Η ΜΗΠΩΣ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ;
Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρίσκονταν κοντά στο 78%. Σήμερα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, είναι ζήτημα αν θα φτάσουν το 40%. Οι διαρροές του ΠΑΣΟΚ έχουν ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν βιώσιμο πολιτικό κόμμα τη Δημοκρατική Αριστερά και δημιούργησαν δύο καινούργια κόμματα: το Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά, που προσχώρησε στον Καμμένο, και την Κοινωνική Συμμαχία των Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη. Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σε καλύτερη θέση. Είχε πάντα δεξιότερα τον ΛΑΟΣ, τώρα απέκτησε την Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη και τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου.
Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: α) να χρειάζονται δύο ή και παραπάνω κόμματα για να σχηματιστεί κυβερνητική πλειοψηφία και β) για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η ψήφος στο μικρό κόμμα να έχει δύναμη και καθορίζει τη μελλοντική πολιτική. Γι’ αυτόν το λόγο, η συμμετοχή στις εκλογές θα είναι αυξημένη, αφού ο κόσμος πιστεύει ότι η ψήφος του έχει δύναμη. Οι περισσότεροι στους οποίους απευθυνθήκαμε ανέφεραν ρητά ότι οφείλουμε να βρεθούμε πίσω από το παραβάν. Το ερώτημα δεν είναι πια αν «θα πάω να ψηφίσω» αλλά «τι θα ψηφίσω». Ακόμα, πολλοί από τους συνομιλητές μας τόνισαν ότι είναι απαραίτητη η συνεργασία των κομμάτων σε μελλοντική κυβέρνηση, χωρίς να υποστηρίζουν ότι αυτό που γίνεται πια στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών είναι δυνατόν να συμβεί και στη δική μας. Η ενίσχυση των άκρων, και ιδιαίτερα της Χρυσής Αυγής, είναι επίσης ένα από τα κεντρικά ζητήματα. Αλλά, όσο και να προβληματίζει η άνοδός της, δεν αποτελεί για τους καλεσμένους μας το βασικό διακύβευμα για τις επόμενες εκλογές, που δεν είναι άλλο από το αν η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι σε θέση να διαχειριστεί τα δύσκολα χρόνια που έρχονται.
5 Ερωτήματα πριν από τις εκλογές:
1. Ποιο είναι το βασικό διακύβευμα των εκλογών που μας έρχονται;
2. Γιατί να πάει κανείς να ψηφίσει;
3. Η μη αυτοδύναμη κυβέρνηση πού μπορεί να οδηγήσει;
4. Η είσοδος των «άκρων» στη Βουλή ενισχύει ή αποδυναμώνει τη δημοκρατία;
5. Τι θα ζητάγατε από τον επόμενο πρωθυπουργό ν’ αλλάξει στην Αθήνα/Ελλάδα;
πανεπιστημιακός
1. Αν κανείς απομακρυνθεί από τα άμεσα ζητήματα της επικαιρότητας, μνημόνιο (εφαρμογή ή μη), αναστροφή της βαθιάς ύφεσης, αντιμετώπιση του μείζονος κοινωνικού προβλήματος, θα έλεγα ότι οι εκλογές δίνουν την ευκαιρία αμφισβήτησης των δεινών που έχει σωρεύσει ο δικομματισμός και η λογική του. Μια λογική που είναι κρατικοκεντρική, η οποία συστηματικά βάζει στο περιθώριο ή υποκαθιστά την κοινωνία και τα αιτήματά της. Μια λογική που αντιμετωπίζει το ζήτημα της κοινωνικής ένταξης επιλεκτικά και πελατειακά. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν οι δυνάμεις που θέλουν να βάλουν την κοινωνία στο επίκεντρο της πολιτικής, θεσμικής και προγραμματικής αντιπαράθεσης θ’ αναδείξουν κάποια δυναμική που θ’ αντιστρατεύεται είτε την υπάρχουσα διπολική εκδοχή της δικομματικής διακυβέρνησης είτε την υπό εκκόλαψη ανανέωση του δικομματισμού, με την προσθήκη ενός ή περισσότερων πόλων στην αναμενόμενη συμμαχική κυβέρνηση.
2.Η συμμετοχή στα κοινά αποτελούσε προϋπόθεση της πλήρους έννοιας του πολίτη για τον Αριστοτέλη. Όμως, μετά από τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις υποσχέσεων των κυβερνητικών κομμάτων και τις απογοητεύσεις από την ανεπάρκεια των πολιτικών δυνάμεων, καταλαβαίνω την αντίδραση κάποιων συμπολιτών μας που δεν θέλουν να ψηφίσουν. Ωστόσο, καθώς οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων απέναντι στα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της συγκυρίας είναι πιο σαφείς από ποτέ, οι επιλογές γίνονται ευκολότερες, εκμηδενίζοντας σχεδόν νέες και απρόβλεπτες απογοητεύσεις.
3.Το πολύ πιθανό αυτό ενδεχόμενο, σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό του δεύτερου σε δημοτικότητα κόμματος, θα συμβάλει στην περαιτέρω κρίση της νομιμοποίησης του συστήματος πολιτικής εκπροσώπησης. Την ίδια στιγμή κάτι τέτοιο θα υπονομεύσει τη συνεργασία των δύο ισχυρότερων κομμάτων σε κυβερνητικό επίπεδο, ακόμη και αν διαθέτουν περισσότερες από τις πολυπόθητες 151 έδρες. Επίσης, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα συνέβαλλε στον διάλογο και στη διαβούλευση, που τόσο λείπουν από την πολιτική μας κουλτούρα, μια και ουσιαστικά, αλλά αντίθετα, θα οδηγούσε σ’ ένα παζάρι διανομής οφικίων ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τα οποία έτσι κι αλλιώς αποδέχονται τις πολιτικές που απορρέουν από τα Μνημόνια.
4.Δεν προβλέπεται είσοδος των «άκρων» αλλά είσοδος «του άκρου», δηλαδή της Χρυσής Αυγής, ενός μιλιταριστικού νεοναζιστικού κόμματος. Άκρα στην πολιτική είναι εκείνα που αρνούνται τις αρχές και τις αξίες που μας έχει κληροδοτήσει η νεωτερικότητα. Υπ’ αυτή την έννοια, άκρο μπορεί να είναι και ένα μέρος του δεσπόζοντος πολιτικού ρεύματος, όταν αυτό παραβιάζει, για παράδειγμα, ανθρώπινα, πολιτικά ή ακόμη και κοινωνικά δικαιώματα (βλ. για παράδειγμα τις δηλώσεις αλλά και την προβολή όσων θεωρήθηκαν «υγειονομική βόμβα»).
5.Θα ζήταγα να εξασφαλίσει τους πόρους στις αυτοδιοικητικές αρχές του Λεκανοπεδίου, ώστε με σύνεση, διαφάνεια και, κυρίως, με απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα να αντιμετωπίσουν τις αιτίες που συμβάλλουν στις απάνθρωπες και αντικοινωνικές συνθήκες στην πόλη.
Ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
_________________
συγγραφέας
1. Η αξιοπρέπεια της ελληνικής πολιτείας, η αξιοπρέπεια του 'Έλληνα πολίτη και, επιτέλους, η αξιοπρέπεια του Έλληνα πολιτικού.
2. Ομολογώ πως δεν κατανοώ (η λέξη και με τη δεύτερη έννοιά της, την εμπεριέχουσα τη συγγνώμη) εκείνον που δεν πάει να ψηφίσει. Δεν κατανοώ την απεμπόληση ενός δικαιώματος για την απόκτηση του οποίου χύθηκε πολύ αίμα (άλλων...), τη θεωρώ δε βαθύτατη περιφρόνηση προς όλους τους κατά καιρούς αγώνες για την κατάλυση απολυταρχικών καθεστώτων.
3.Ελπίζω όχι εκεί όπου την οδήγησαν οι αυτοδύναμες.
4.Προς τι ο πληθυντικός; Ένα είναι το άκρον, κι αυτό γαγγραινιασμένο. Δυστυχώς, η εκ φύσεως αφελής και εξ ορισμού μεγάθυμη δημοκρατία θα είναι υποχρεωμένη όχι μόνο ν’ ανεχτεί τον τοκετό του φιδιού αλλά και να κλωσήσει το αυγό του στο θάλπος αυτού του ίδιου του Κοινοβουλίου το οποίο επιβουλεύεται.
5.Κάθε πρωθυπουργός οφείλει να παρέχει στον κάθε εκλεγμένο δήμαρχο κάθε πόλης όλα τα μέσα προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο οι κάτοικοι αυτής της πόλης τον εξέλεξαν.
Το τελευταίο βιβλίο του Αχιλλέα Κυριακίδη «Κωμωδία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
______________
Αρχιτέκτονας/πανεπιστημιακός
1. Το αν μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί σε αυτό τον τόπο, ξεπερνώντας τα διχαστικά προτάγματα των τελευταίων χρόνων. Η αντίληψη του «όλοι μαζί» δεν μπορεί ν’ αναιρέσει τις κοινωνικές διαφορές, αλλά μπορεί να αποτρέψει τις ηγεμονικές προθέσεις και τις εξουσιαστικές πρακτικές της κάθε επιμέρους πολιτικής σκοπιάς, για να προστατέψει τελικά από τη διαζευκτική οργάνωση της κοινωνίας.
2. Να πάει να ψηφίσει, γιατί μόνο έτσι μπορεί ν’ αποκτήσει την κριτική συνείδηση του έμπρακτου λόγου του. Το έλλειμμα γνώμης είναι έλλειμμα πολιτικής σκέψης και κριτικής, την οποία έχουμε ανάγκη, ενώ η άρνηση και η παθητική στάση δεν αρμόζουν στην κοινωνική συνύπαρξη.
3. Στον διάλογο και στη συνεργασία, δηλαδή σε μια κατάσταση διακυβέρνησης που θα είναι πρωτόγνωρη για τα δεδομένα αυτού του τόπου, αλλά μπορεί να δώσει νέα ώθηση στο πνεύμα της δημοκρατίας.
4. Δεν υπάρχουν μέσα δίχως άκρα και αυτό είναι υπέρ της δημοκρατίας, αν ισχύουν και εφαρμόζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της ελευθερίας που είναι στη ρίζα του κοινωνικού μας συστήματος.
5.Τον τρόπο σκέψης των πολιτικών για τον δημόσιο χώρο της πόλης. Το πρόβλημα της Αθήνας είναι κατεξοχήν πολιτικό, γιατί αφορά τη θεσμική αντίληψη για τη ρύθμιση των σχέσεων του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου. Το δικαίωμα στην πόλη για όλους πρέπει ν’ αποτελεί ελευθερία και υποχρέωση μαζί!
Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης χάραξε την αρχιτεκτονική στρατηγική του σχεδίου ανάπλασης της Αθήνας «Re Think Athens».
________________
σκηνοθέτης
1. Το αν θ’ αλλάξουμε δραστικά ή όχι τον πολιτικό πολιτισμό μας. Μετά από 40 χρόνια περίπου μιας μονοδιάστατης και φοβικής πολιτικής διαχείρισης, καλούμαστε ν’ αποφασίσουμε αν είμαστε σε θέση ν’ αντέξουμε τη συλλογική ευθύνη, ν’ αποδεχτούμε τις διαφορές μας και να κάνουμε τις συγκρούσεις μας κινητήρα δημιουργικότητας και προόδου. Αν, εν τέλει, εμπιστευόμαστε την πραγματική δημοκρατία, δηλαδή εμάς τους ίδιους ως ενεργούς πολίτες.
2. Η αποχή είναι πράξη οικειοθελούς υποταγής.
3. Ως άνθρωπος της τέχνης, και ιδιαίτερα του θεάτρου, δεν εμπιστεύομαι ποτέ τη λέξη «αυτοδυναμία». Η διαχείριση της ζωής απαιτεί γνώση που κατακτάται μέσω των πραγματικών συναντήσεων και των συνεργασιών. Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική ηθική. Όσο κι αν αυτό προκαλεί μια πρόσκαιρη ανασφάλεια, είναι αναπότρεπτο και αναγκαίο.
4. Τα άκρα ορίζουν το μέτρο. Η δημοκρατία ενέχει την ανεκτικότητα. Είναι καλύτερο να έχει κανείς ορατούς αντιπάλους, ώστε μπορεί να τους αντιμετωπίσει.
5.Το ποσό χρηματοδότησης του πολιτισμού. Η κρίση της Ελλάδας είναι μια κρίση πνευματική και η βασική αιτία είναι η απαξίωση -από την Απελευθέρωση μέχρι σήμερα- των μέσων που στοχεύουν στην πνευματικότητα μας. Πνευματικοί πολίτες σημαίνει πολίτες ικανοί να διαχειριστούν τα προβλήματα μιας κοινωνίας με ευαισθησία, πίστη, σθένος και φαντασία.
O Θοδωρής Αμπαζής σκηνοθετεί τους «Εμπόρους των Εθνών» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
_____________________
δημοσιογράφος
1. Το αν η Ελλάδα θα παραμείνει ως κοινωνία ανοιχτή και κοσμική ή αν θα ξαναβυθιστούμε στη βαλκανική ενδοχώρα, ονειρευόμενοι είτε την κόκκινη μηλιά είτε την παγκόσμια επανάσταση.
2. Να πάει να ψηφίσει διότι έφυγε από το «χωριό» του και δεν θέλει να ξαναγυρίσει πίσω. Τουλάχιστον, όχι με τους όρους που έφυγε.
3. Εξαρτάται από την κυβέρνηση. Άλλες οι προσδοκίες με Καμμένο, άλλες με ΔΗΜΑΡ. Άλλη η κουλτούρα συνεργασιών με τον πρώτο, άλλη με τον δεύτερο - ακόμη ελπίζουμε.
4. Ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης έλεγε πως η γοητεία της δημοκρατίας, το μεγάλο της όπλο, είναι ο συμβιβασμός. Με τα άκρα δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμών.
5.Να μην καταγγείλει αλλά να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της. Να τολμήσει ευέλικτους πειραματισμούς. Να της κάνει ενέσεις νεότητας.
Ο Τάκης Καμπύλης είναι διευθυντής του Αθήνα 9,84.
________________
συγγραφέας
1. Το να επιβιώσουμε αξιοπρεπέστεροι, τιμιότεροι και έτοιμοι να αλλάξουμε ριζικά.
2. Γιατί αν δεν ψηφίσει, είναι άξιος της (κακής) τύχης του.
3. Θα δούμε. Ανησυχώ, φυσικά, αλλά αν σκεφτώ πού μας οδήγησαν οι αυτοδύναμες, παρηγοριέμαι κι ελπίζω.
4. Η είσοδος των άκρων αποδυναμώνει τις ελπίδες ομαλότητας κι ενδυναμώνει τους εφιάλτες μου.
5. Θα του ζητούσα να μου υλοποιήσει, επιτέλους, το όραμα που μου γέννησαν οι στίχοι του Φοίβου Δεληβοριά: «Περιβόλια στην Μπενάκη, στη Σκουφά βοσκοτόποι /
Ζουζουνίζουν γύρω απ’ τα’ άνθος σου οι ανθρώποι / Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ / Αλληλοκαλημερίζονται όλοι».
Το τελευταίο βιβλίο της Λένας Διβάνη, «Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
_____________
ιδιοκτήτης Cheap Art και Camp
1. Ξεπερνώντας τα πολιτικά και άλλα ταμπού μας, πιστεύω ότι οφείλουμε να επιβεβαιώσουμε τη θέση μας στον πολιτισμένο κόσμο, αφήνοντας κατά μέρους τις υστερικές κραυγές ασήμαντων αλλά αποφασισμένων μειοψηφιών που εκμεταλλεύονται την ανοχή και την ευγένειά μας.
2. Όλος ο εικοστός αιώνας ήταν ένας τεράστιος αγώνας της Ευρώπης, μέσα από συγκρούσεις και εμφύλιους σπαραγμούς, για να μπορούμε σήμερα να εκφράζουμε ελεύθερα μέσα από την ψήφο μας τη γνώμη μας. Το να μην κάνουμε χρήση αυτού του δικαιώματος στιγματίζει τον πολιτισμό μας.
3. Σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη η έννοια της αυτοδύναμης κυβέρνησης δεν υπάρχει. Η δική μας θλιβερή ανωριμότητα της δεκαετίας του ’60, που οδήγησε στη δικτατορία, δεν μπορεί ν’ αποτελεί σήμερα παράδειγμα προς μίμηση. Αφήνοντας στην άκρη άτομα που έχουν κάνει την πολιτική μαγαζάκι για ίδιους, τους κολλητούς τους και τα παιδιά τους, υπάρχουν αξιόλογα άτομα σε κάθε κόμμα που έχουν τη δύναμη και τη θέληση να δημιουργήσουν συμμαχίες για τη σωστή πορεία της Ελλάδας στη σύγχρονη Ευρώπη.
4. Η δημοκρατία είναι ένας θεσμός που στηρίζεται στην ανοχή και στο δικαίωμα του καθενός να μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι το «άκρο» αυτό δεν ενστερνίζεται ιδεολογικά τις ίδιες τις αρχές της ελευθερίας. Αν υπάρχει θεός, υπάρχει και διάβολος.
5. Ο πρωθυπουργός είναι απλώς ένα πρόσωπο, ένας συντονιστής ενεργειών. Θα ήθελα ν’ αλλάξει όλη η δομή των διαπλεκόμενων βλαχοσυνδικαλοκομματομηχανισμών, ώστε να καταλάβουν ότι η χώρα και η πόλη που ζούμε δεν είναι τσιφλίκι κανενός και τα δικά τους μικροσυμφέροντα δεν είναι υποχρεωτικά και δικά μας. Αμήν!
Το Camp αυτήν τη στιγμή φιλοξενεί τη συλλογική έκθεση «Back to Athens».
______________
κριτικός κινηματογράφου
1. Το μέλλον της Ελλάδας και του Έλληνα πολίτη σε μια Ευρώπη που να βάζει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του πολίτη και όχι του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
2. Πρέπει να ψηφίσει για να μπορέσει να υποστηρίξει, όσο του επιτρέπουν οι δυνάμεις του, μια ριζική, σε βάθος αλλαγή, μακριά από τα μεγάλα συμφέροντα και τα σχέδια των «ισχυρών» (εξαρτημένων από τις τράπεζες και τις πολυεθνικές) κρατών της Ευρώπης. Ακόμα και η λευκή ψήφος λέει κάτι...
3. Η προσπάθεια που πρέπει να γίνει απ’ όλους μας είναι να υπάρξει αυτοδύναμη (με συνεργασίες κομμάτων) κυβέρνηση που θα προωθήσει μια αποτελεσματικού τύπου αλλαγή, χωρίς άλλες θυσίες του απλού πολίτη.
4. Μια αληθινή δημοκρατία δεν μπορεί να αρνηθεί σε οποιοδήποτε κόμμα -που δεν αντιτίθεται στο Σύνταγμα- να αντιπροσωπεύεται στη Βουλή. Είναι, βέβαια, και θέμα παιδείας και πολιτισμού, ώστε ο κάθε πολίτης ν’ αντιλαμβάνεται τι θα πει «νεο-« και «παραδοσιακός» φασισμός. Και διερωτώμαι: ποιο κόμμα που μας κυβέρνησε (ή συγκυβέρνησε ή απλώς το ψηφίσαμε) ακολούθησε και μέχρι ποιο σημείο τις προγραμματικές δηλώσεις του για πολιτισμό;
5. Να την ξανακάνει όμορφη, ελκυστική και πολύ πράσινη πόλη, παίρνοντας τα αναγκαία, πάντα δημοκρατικά και ανθρώπινα μέτρα που θα λύσουν τα διάφορα κοινωνικά/πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή. Ακόμη και αν για κάποια χρειαστεί να έρθουμε σε σύγκρουση με ορισμένους, δυστυχώς αδιάφορους μέχρι στιγμής, εταίρους μας.
O Νίνος Φένεκ Μικελίδης διοργανώνει κάθε χρόνο το Ευρωπαϊκό Πανόραμα Κινηματογράφου.
______________
συγγραφέας
1. Το αν θα βρεθεί λύση στο αδιέξοδο. Και το αν μας ενδιαφέρει να βρεθεί λύση.
2. Γιατί, αν δεν πάει, θ’ αποφασίσουν άλλοι για λογαριασμό του.
3. Σε συνεργασία. Αν λειτουργήσει η κοινή λογική και τα αντανακλαστικά επιβίωσης της χώρας.
4. Εξαρτάται. Αν κάποιος σου σπάει το κεφάλι επειδή δεν αντέχει ν’ ακούει τη γνώμη σου, εσείς τι λέτε; Ενισχύεται η δημοκρατία;
5. Θα του ζήταγα να κάνει μια βόλτα στο κέντρο. Να δει τα μαγαζιά που έκλεισαν. Να ψωνίσει σ’ ένα σούπερ μάρκετ, μόνος του. Να μπει σ’ ένα σχολείο και σ’ ένα νοσοκομείο, απροειδοποίητα. Να ζήσει έναν μήνα με τον περίφημο μέσο μισθό. Και ύστερα, ας πάρει τις αποφάσεις του. Ας κρίνει μονάχος του τι πρέπει ν’ αλλάξει και ποιες είναι οι προτεραιότητες στη χώρα.
Το «Απόψε δεν έχουμε φίλους» της Σοφίας Νικολαΐδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
___________
πανεπιστημιακός/ποιητής
1. Το διακύβευμα είναι η τιμωρία. Οπότε και η αυτοτιμωρία δεν αποκλείεται. Το θέμα είναι να καταλάβουν και να καταλάβουμε. Εμείς, να καταλάβουμε ό,τι έλεγε ο Έγελος, πως «είμαστε απολύτως μέσα στην αυτοκινούμενη ζωή αυτού που είναι ήδη νεκρό». Αυτοί, να καταλάβουν πως εμείς το έχουμε καταλάβει.
2. Και από αυτή την άποψη, το να πάει ή να μην πάει να ψηφίσει κανείς είναι το ίδιο. Άλλωστε, αυτό που θα συμβεί, είτε με τη συμμετοχή είτε με την αποχή (δεύτερο ερώτημα), έχει ήδη συμβεί: ο κόσμος κυβερνιέται από τις ξένες χρηματαγορές και από τους ντόπιους ηλίθιους. Υποθέτω, λοιπόν, πως η προεκλογική μας κατάσταση της προσομοίωσης του εκλογέα έχει και αυτή ήδη υλοποιηθεί δυνητικά: είμαστε τα ηλεκτρονικά ανθρωπάκια, σαν τους αρχαίους Έλληνες που βλέπουμε στο auditorium του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού.
3. Μπορεί να οδηγήσει εκεί που οδηγεί και η αυτοδύναμη: στην υποχρεωτική εφαρμογή του Μνημονίου (με παραλλαγές).
4. Τα «άκρα» αποδυναμώνουν πάντοτε την επίφαση της δημοκρατίας, διότι η δημοκρατία είναι ήδη αποδυναμωμένη στο «κέντρο» της.
5. Τον Καμίνη, αν στο τέλος δεν τα καταφέρει, όπως του εύχομαι.
Ο Γιώργος Βέλτσος διδάσκει κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
_____________
δημοσιογράφος
1. Αυτοκτονίες και περικοπές, ή ένα άλλο μέλλον που δεν προσδιορίζεται; Η Ευρώπη, πάντως, λέει πως αυτή η συνταγή που εφαρμόζουν στην Ελλάδα είναι αποτυχημένη. Βέβαια, καμία επιλογή δεν είναι χωρίς πόνο.
2. Πρέπει να πάει να ψηφίσει, διότι αλλιώς θα συνεχίζεται η κωμωδία των αποτυχημένων πολιτικών που πτώχευσαν τη χώρα. Τώρα, όπως βλέπω στις διαφημίσεις στις εφημερίδες, βάζουν στη δουλειά και τα παιδιά τους.
3. Γνωρίζουμε μέχρι σήμερα πού οδήγησαν οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις.
4. Ποια είναι τα «άκρα»; Αν μιλάμε για τις δυνάμεις που αποστρέφονται τη δημοκρατία, ναι, τότε το πρόβλημα θα είναι σοβαρό. Η Ελλάδα θα επιστρέψει σ’ ένα μαύρο παρελθόν της.
5. Να ασχοληθεί με την πρωτεύουσα. Να μείνει στο Κέντρο της πόλης.
Ο Βασίλης Κουφόπουλος κάνει κάθε απόγευμα την εκπομπή «Στιγμιότυπα» στον Σκάι 100.3.
______________
συγγραφέας
1.Το αν η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει ως άμυνα ενάντια στο επιθετικό κεφάλαιο.
2. Η πεποίθηση ότι κάποιος «τιμωρεί» το σύστημα με το να του στερεί την πολύτιμη ψήφο του είναι τουλάχιστον αφελής. Υπάρχει κάποιος που στις δεδομένες συνθήκες δεν το κατανοεί αυτό; Οι εκλογές θεωρούνται αναγκαίο κακό από τον σύγχρονο καπιταλισμό (στην Ελλάδα και παντού) και η συναίνεση του πληθυσμού στην απαξίωσή τους αποτέλεσμα επιτυχών τακτικών χειραγώγησης. Υπάρχουν, ωστόσο, και άλλοι τρόποι παρεμπόδισης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος. Παραθέτω το σχετικό κείμενο από την ιστοσελίδα της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο, το οποίο και αφορά χιλιάδες ψηφοφόρους. «Σύμφωνα με την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία, Έλληνες πολίτες που διαμένουν στο εξωτερικό ή την ημέρα των εκλογών ευρίσκονται στο εξωτερικό δεν μπορούν να ψηφίσουν στις κατά τόπους Ελληνικές Πρεσβευτικές η Προξενικές Αρχές».
3. Αν επιδείξει ωριμότητα και σεβασμό στον πολίτη και στον άνθρωπο γενικότερα (χα χα χα), η μη αυτοδύναμη κυβέρνηση θα είναι απόδειξη καλής λειτουργίας και όχι φθοράς της δημοκρατίας.
4. Η ψήφος που δίνεται σε μισανθρωπικά, φασιστικά κόμματα εκφράζει την πρόθεση αποδυνάμωσης και, ει δυνατόν, κατάλυσης της δημοκρατίας, ασφαλώς. Γιατί μια τέτοια ψήφος θεωρείται απλώς έκφραση λαϊκής απελπισίας; Πέραν τούτου, το δίπολο άκρα-κέντρο επίσης εκφράζει πρόθεση υπονόμευσης της δημοκρατίας με το να περιθωριοποιεί εκ διαμέτρου αντίθετες αξίες ως «ακραίες». Η δωρεάν παιδεία και περίθαλψη θεωρούνται πλέον τόσο ουτοπικές, ώστε να εντάσσονται μόνο στα μανιφέστα «ακραίων» αριστερών κομμάτων.
5. Α, ναι. Λοιπόν, θα επιθυμούσα μια μεγάλη τεχνητή λίμνη για κολύμπι στο κέντρο, με δέντρα να θροΐζουν στις όχθες της, παιδικές χαρές, ξαπλώστρες, και δωρεάν διανομή παγωτού στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Αν αυτό δεν γίνεται, συμβιβάζομαι και με τη μετατροπή της Ομόνοιας σε ανοιχτή πισίνα με νεροτσουλήθρα.
Τα βιβλία της Άντζελας Δημητρακάκη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας και από το Οξύ.
_____________
δικηγόρος/DJ
1. Θεωρώ ότι στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, τα διλήμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, Αριστερά-Δεξιά, έχουν σχετικοποιηθεί πλέον. Ο κόσμος φαίνεται να χωρίζεται σε μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς. Κατά την άποψή μου, πρόκειται για ένα ακόμα ψευδές δίλημμα. Πιστεύω ότι προέχει το «συντήρηση ή πρόοδος», μόνο που θεωρώ ότι τους όρους οφείλουμε να τους ερμηνεύουμε χωρίς τις ιδεολογικές/κομματικές παρωπίδες του παρελθόντος, μελετώντας τι προτείνει ο καθείς για το μέλλον της χώρας.
2. Δεν είμαι υπέρ της αποχής. Θα μπορούσε να στείλει κάποιο μήνυμα αν το ποσοστό της ήταν τεράστιο, τύπου 70-80%. Δεδομένου ότι αυτό δεν είναι ρεαλιστικό με τις υπάρχουσες συνθήκες και με δεδομένο το ελληνικό εκλογικό σύστημα, η αποχή απλώς αφήνει όποιες αποφάσεις μάς αναλογούν για το μέλλον μας στα χέρια άλλων.
3. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις και συχνά πολιτικές δυνάμεις με ουσιαστικές διαφορές αναγκάζονται να συνδιαλλαγούν για να κυβερνήσουν. Δεν νομίζω πως αυτές οι χώρες βρίσκονται σήμερα σε χειρότερη θέση από τη δική μας.
4. Η ενδυνάμωση των άκρων πρωτίστως οφείλεται στην αδυναμία των λιγότερο ακραίων κομμάτων ν’ ανταποκριθούν στον ρόλο τους. Επομένως, δεν νομίζω ότι τίθεται ζήτημα ενδυνάμωσης ή αποδυνάμωσης της δημοκρατίας, αλλά αιτίου και αιτιατού.
5.Το κέντρο της Αθήνας πρέπει να ξαναγίνει ένας ζωντανός κι ενδιαφέρων τόπος, όπου ο κόσμος θα προτιμά να ζει και οποίος θα παράγει πλούτο για τους κατοίκους του όλο τον χρόνο, με τον τουρισμό αλλά και όχι μόνο. Δεν κατανοώ γιατί εμείς μαζεύουμε (μάλλον μαζεύαμε) χρήματα για να περάσουμε ένα χειμωνιάτικο τριήμερο στο Βερολίνο ή τη Μαδρίτη και δεν μετατρέπεται η Αθήνα (και η Θεσσαλονίκη) σε αντίστοιχο προορισμό για τον Ισπανό και τον Γερμανό, αλλά γιατί όχι και για τον Βούλγαρο, τον Ρώσο, τον Μολδαβό που θα έχει την οικονομική δυνατότητα. Νομίζω όμως ότι για κάτι τέτοιο χρειάζεται ουσιαστική συνεργασία κυβέρνησης, τοπικής αυτοδιοίκησης και κατοίκων. Μόνος του ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει πολλά.
Ο Βαγγέλης Καμαράκης είναι ο διοργανωτής των μηνιαίων Yid!!Sid!! πάρτι.
_____________
πολιτικός επιστήμονας
1. Οι εκλογές στο πλαίσιο των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών γίνονται για να επιλεγούν εκείνοι που θα κυβερνήσουν τη χώρα. Αυτό είναι αυτονόητο και κοινότοπο, θα έλεγα. Και όμως, σ’ αυτές τις εκλογές το κοινότοπο γίνεται ένα πρώτο διακύβευμα. Πάντως, το βαθύτερο διακύβευμα είναι αν θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στον τόπο οι δυνάμεις του λαϊκισμού και του κρατισμού, είτε αυτές κυβερνούν είτε αντιπολιτεύονται, ή αν θ’ αρχίσει να φαίνεται η συγκρότηση ενός δημοκρατικού μετώπου κατά του λαϊκισμού, το οποίο θα διατηρήσει τη χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δυστυχώς, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι δυνάμεις του αντιλαϊκισμού είναι αναγκασμένες να εκφράζονται μέσα από τα οχήματα του λαϊκισμού, τα οποία οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κρίση.
2. Αν πιστεύει πως η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι μια τυπική διαδικασία, αλλά αντιθέτως αποτελεί το καλύτερο μέσο για την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών, τότε πρέπει να πάει να ψηφίσει. Αν δεν το πιστεύει, τότε καλύτερα να μην πάει.
3. Αν εννοούμε κυβέρνηση συνεργασίας, τότε αυτό είναι η βάση του ευρωπαϊκού μοντέλου διακυβέρνησης. Αν, όμως, εννοούμε κυβέρνηση που δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε αυτό θ’ αποτελεί συνταγματική εκτροπή.
4. Την ενδυνάμωση των άκρων την προκαλούν οι αδυναμίες και οι αστοχίες των μετριοπαθών δυνάμεων και τα άκρα με τη σειρά τους «εξαφανίζουν» τις δημοκρατίες
5. Να αναδιανείμει πόρους προς την πλευρά των κοινωνικών και πολιτιστικών υπηρεσιών της πόλης.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και αναπληρωτής επιστημονικός διευθυντής του ΙΣΤΑΜΕ. Το βιβλίο του «Οι μεγάλες απουσίες: Ελληνική δημοκρατία σε άμυνα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.
______________
δημοσιογράφος
1. Σίγουρα όχι κάτι τόσο συνθηματολογικό, όπως «Ευρώ ή Δραχμή». Οι αντιμνημονιακοί δεν είναι απαραίτητα αντιευρωπαϊστές. Πάνω απ’ όλα, διακυβεύεται ένα μήνυμα προς την πραγματικότητα: τι ζωή θέλουμε. Τις άδικες βεβαιότητες του παρελθόντος ή μια νέα πραγματικότητα με τα ρίσκα της αλλαγής; Και, κυρίως, οι εκλογές αυτές θα είναι η πρώτη μαζική έκφραση άποψης μιας νέας -λίγο βίαια πολιτικοποιημένης από τις συνθήκες- ευρωπαϊκής γενιάς, της δικιάς μας: ο δικομματισμός, αν δεν πεθάνει την Κυριακή εκλογικά, θα πεθάνει σταδιακά, όσο μεγαλώνει η γενιά μας. Και πολύ έζησε, έτσι σαλτιμπάγκος που ήταν.
2. Να πάει να ψηφίσει, γιατί κάποια στιγμή πρέπει ν’ αποφασίσει πως θέλει να ζει. Και να ζήσει με τις επιλογές του. Να πάει να ψηφίσει γιατί την επόμενη φορά που θα είναι αγανακτισμένος καλά θα κάνει να κοιτάξει και τον εαυτό του, πριν αρχίσει να φτύνει καταγγελίες. Να πάει να ψηφίσει, αλλά να μη μείνει εκεί, να συνεχίσει να ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει, να παρεμβαίνει, να μη δίνει χώρο στους τιποτένιους ν’ αλωνίζουν. Να μην πάει να ψηφίσει, αν θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στο facebook, κάνοντας like σε ανορθόγραφα σχολιάκια για κρεμάλες.
3. Σε ζύμωση. Σε πραγματική κουβέντα για την πολιτική σκηνή. Σίγουρα και σε κραυγές αλλά και σε πτώση των στεγανών και των βεβαιοτήτων της όλο και πιο σαχλής πολιτικής πραγματικότητας. Και σε ακυβερνησία; Οι Βέλγοι ακυβέρνητοι δεν ήταν για έναν χρόνο; Ακυβερνησία δεν είχαμε και πριν από λίγους μήνες, πριν από τη λύση Παπαδήμου;
4. Ανατριχιάζω στην εικόνα ξυρισμένων σβέρκων της Χρυσής Αυγής, στη νομιμοποίησή της, ακόμα και αν αυτή σταδιακά, όπως έγινε με τον ΛΑΟΣ, θα οδηγήσει στον αυτοεξευτελισμό της. Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι η (κυριότερη) αιτία του προβλήματος. Είναι μια ιστορικά διαπιστωμένη δυσλειτουργία του ανθρώπινου είδους: Πάντα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, θριαμβεύουν οι φωνακλάδες νταήδες. Για λίγο. Όσο για άκρα, και το ΚΚΕ άκρο είναι στη ρητορική του, άλλο που το έχουμε συνηθίσει κι εντάξει στο σύστημα ως έναν φωνακλά, άκακο θείο στο κυριακάτικο τραπέζι.
5. Λίγο σεβασμό στο γοητευτικό γέρικο τσουλάκι που είναι αυτή η πόλη. Λιγότερες αφορμές για ολικές καταστροφές της. Επιστροφή στην κανονικότητα και όχι με αυτή την προεκλογική επίθεση ψευδοτάξης και ασφάλειας, με αστυνομικούς ακροβολισμένους σε κάθε στενό (αν και στηρίζουν τα τυροπιτάδικα του κέντρου). Κάποιες πεζοδρομήσεις δεν θα έκαναν κακό. Ευρωπαϊκή και όχι προεκλογική λύση στο μεταναστευτικό: Δεν είναι μόνο δικό μας πρόβλημα, αφορά τον πλανήτη και τις αδικίες του. Α, και κάτι λίγο μικροεκδικητικό, αλλά απαραίτητο: Κλήσεις στα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα έξω από τα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος.
Ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος είναι αρχισυντάκτης στο Βhmagazino.
_____________
μουσικός
1. Tο αν θα γίνουν ή όχι μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στον τρόπο που δουλεύει η χώρα. Αν ο κόσμος θέλει να πάει μπροστά ή όχι.
2. Είναι στην κρίση του καθενός.
3. Σε στασιμότητα, δυσλειτουργία και χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Αυτό, βέβαια, μπορεί να συμβεί και με άλλη μία ανίκανη, αυτοδύναμη κυβέρνηση.
4. Η δημοκρατία έχει περιθώρια εξέλιξης, αν εκδημοκρατιστεί ακόμη περισσότερο - εξού και κάθε χώρα έχει διαφορετική ποιότητα δημοκρατίας. Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα των κομμάτων αλλά και από το πόσο δίκαια, διάφανα και λογικά λειτουργούν τα πράγματα. Τα άκρα, εξ ορισμού, σπάνια λειτουργούν δίκαια, διάφανα και λογικά. Από την άλλη, έχουμε την αντιπροσώπευση που μας αξίζει.
5. Το σπάταλο και αμαγάριστο Δημόσιο, β) τη χουλιγκάνικη αστυνομία, γ) τη μαφία - όποια και αν είναι αυτή.
Ο Νικήτας Κλιντ ήταν μέλος των συγκροτημάτων Active Member και Ρόδες. Την Παρασκευή παρουσιάζει στο Gagarin το νέο του σχήμα Ρόδες United
σχόλια