ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 25χρονων και Δουλευω 1μιση χρονο σε μια εταιρεια η οποια χρεωκοπει και γινονται περικοπες προσωπικου.Ειμαι μεσα σε αυτες και 31 Μαιου ειναι η τελευταια μου μερα στη δουλεια. Σημερα μου το ειπαν. Ηξερα οτι δεν πηγαινε καλα αλλα ειχα μια ελπιδα οτι θα μπορεσουμε να σταθουμε στα ποδια μας. Νιωθω πολυ χαλια. Εχω στεναχωρηθει πολυ και κλαιω απο το πρωι.Τα λεφτα που επαιρνα δεν ηταν και πολλα για να μπορεσω να βγαλω κατι στην ακρη αλλα ηταν το νοικι μου, το φαγητο μου, οι βολτες μουΤσιμα-τσιμα βεβαια αλλα ειχα τα δικα μου λεφτα.Και η αποζημιωση που θα παρω σκατα θα ειναιΞερω οτι δεν ηρθε το τελος του κοσμου και δε θα πεθανω κιολας κι οτι εχω την επιλογη να τα μαζεψω ολα και να γυρισω επαρχια στους δικους μου αλλα με πηρε λιγο απο κατω.Ηταν η πρωτη μου δουλεια..γνωρισα πολυ καλους ανθρωπους. Το κλιμα ηταν πολυ ομορφο. Παντα με το χαμογελο ολοι και προθυμοι να βοηθησουν, να σου μαθουν 5 πραγματα. Δεν θελω να φυγω. Αν μπορουσα να κανω κατι να αλλαξουν τα πραγματα θα το εκανα.Το χειροτερο κομματι θα ειναι μεθαυριο που θα πρεπει να τους αποχαιρετησω ολους, ειμαι κλαψιαρα, δεν ειμαι για τετοιαΜε φοβιζει το τι θα συναντησω παρακατω. Ισως για αυτο να στεναχωριεμαι περισσοτερο.Αν παω σε μια εταιρεια που δε θα εχει καλο κλιμα; που θα ειναι επιθετικοι; που θα περιμενουν πραγματα απο μενα που δεν ξερω;Εχω ακουσει διαφορα σκηνικα και φοβαμαιΤελοσπαντωνΚαθε εμποδιο για καλο, λενε...