ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα υποτίθεται κλείναμε 4 χρόνια μαζί. Θα ήμασταν στη Βαρκελώνη και θα το γιορτάζαμε. Θα με φιλούσες όλη την ωρα και δε θα ξεκολλουσαμε από το κρεβάτι της σουΐτας 5αστερου ξενοδοχείου που θα μέναμε. Θα τρώγαμε το αγαπημένο μας φαγητό (Αν θυμάμαι λέει; Φυσικά και θυμάμαι πόσο κόπο είχες κάνει στο πρώτο μας ραντεβού να μου το ετοιμάσεις!) και θα παίζανε ουγγρικά βιολιά όπως το καλοκαίρι του 16 στην Ιταλία. Ναι, βεβαίως και θυμήθηκα και τα λουλούδια που συμβολίζουν την κοινή μας πορεία! Και το φόρεμα που μου πήρες το Μάρτιο.Βάλτο κι αυτί και όλα τα άλλα εκεί που ξέρεις. Ανθρωπακο! Ψεύτη! Απατεώνα! Εγώ φυσικά και θυμάμαι. Εσύ πώς και τα ξέχασες όλα μέσα σε δύο μέρες; Ή μάλλον νύχτες! Σε σιχαθηκα ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ. Δεν ήσουν σαν τους άλλους. Δίκιο είχα. Ήσουν και είσαι και θα είσαι χειρότερος! Τουλάχιστον οι άλλοι εξαρχής έδειχναν τις προθέσεις τους και πόσο αληθινοί ήταν. Εσύ τι έδειξες; Τα ψεύτικα μεγαλεία σου; Σε λυπάμαι κατά βάθος, γιατί είσαι κενος και απελπισμένος για λίγη προσοχή. Εγώ τουλάχιστον ήμουν αληθινή ως το κόκκαλο.Μιας και το θυμήθηκα... Άντε και........!!!!!!!