Η οικειοποίηση των προβλημάτων δεν είναι καλή ιδέα. Συμπαράσταση, ενδιαφέρον και έμπρακτη βοήθεια αλλά αν δεν είναι κοινό σας πρόβλημα ξέρεις ότι είναι του άλλου. Άλλο τα κοινά μας προβλήματα ή που αφορά την σχέση μας, Εκεί είναι ούτως ή άλλως και δικά μας. Σαν άτομο οικειοποιούμαι εύκολα ειδικά την στεναχώρια όσων μ' ενδιαφέρουν με αποτέλεσμα να παραγκωνίζω τα δικά μου συναισθήματα και προβλήματα. Στο τέλος καταλήγω σε ημίτρελη λοιπόν κατάσταση γιατί έχω καταπατήσει τα όριά μου και καταλήγω να είμαι αν όχι πρόβλημα, δυσάρεστη στον άλλον. Οπότε όρια και πάλι όρια, είμαι δίπλα σε όσους αγαπάω αλλά χωρίς να χάνομαι ή να χάνω τον εαυτό μου: αυτός είναι ένας από τους τωρινούς μου στόχους. Τις απόλυτες τοποθετήσεις μπορεί να τις κρατήσουν οι θεωρητικοί, τα άτομα που δεν απαιτούν απ' τους άλλους να τους λύνουν τα δικά τους προβλήματα (φουλ εγωιστικό και δεν είναι υποκριτικό να το λέω) και όσοι δεν έχουν πρόβλημα να χαραμίσουν όλη τους την ζωή μέσα στο δόσιμο και να πάθουν καμιά καταθλιψάρα μέγα τόνων για ν' αποδείξουν σε ανεύθυνα άτομα ότι τα νοιάζονται ή έστω το κάνουν γιατί προτιμούν να πάρουν στην πλάτη τους τα προβλήματα των άλλων γιατί με τα δικά τους πελαγώνουν. Τα άκρα, πολύ υγιή δεν είναι. Αλλά όπως νομίζετε.
1.6.2018 | 16:00
Νοιάζεσαι
για κάποιον, όταν τα προβλήματα του τα κάνεις δικά σου.........οτιδήποτε άλλο είναι υποκρισία......
3