ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου εργάζεται ένας νεαρός που κάθε φορα που με βλέπει ταράζεται. Κοκκινίζει, σκύβει το κεφάλι, του πέφτουν πράγματα και με κοιτάει όταν δεν τον κοιτάω. Στην αρχή νόμιζα οτι είναι τυχαίο. Πλέον είμαι σίγουρη ότι με γουστάρει. Πρέπει να είναι λίγο μικρότερος μου. Και έρχομαι και σας ρωτάω, γιατί τόσο καιρό δεν έχει προσπαθήσει καν να μου μιλήσει; Έστω να πει μια βλακεία! Μη μου πείτε οτι είναι ντροπαλός. Αυτό το εχω καταλάβει αλλά τόσους μήνες θα έπρεπε να έχει βρει λίγο θάρρος. Εγώ δε σκοπεύω να του μιλήσω γιατί 1. Δεν είναι οτι τον θελω κολασμένα για να τον κυνηγήσω. Αν όμως με προσέγγιζε θα του έδινα μια ευκαιρία και 2. Αν δεν τολμάει κατι τόσο απλό μετα από τόσο καιρό, προφανώς είναι δειλός σε όλα του.Παίζει κάτι που δεν έχω σκεφτεί;