Εξαιρετική Τέχνη στην Πειραιώς

«Ευρώπη - κρίση Ή δύση;»

Η πρώτη έκθεση, με τον ευρηματικό τίτλο «Ευρώπη - κρίση ή δύση;», αποτελείται από το έργο της Νατάσας Σαντρ Χαγκιγκιάν «Οι καρποί της εργασίας» και το «Μηχάνημα που καταστρέφει πιστωτικές κάρτες» του Μάικλ Λάντυ.

Στο πρώτο, η ιρανικής καταγωγής και μόνιμη κάτοικος Γερμανίας Χαγκιγκιάν μας τοποθετεί μπροστά σε μια παλιομοδίτικη σόμπα, το καύσιμο της οποίας αποτελούν πολτοποιημένα χαρτονομίσματα ευρώ που έχουν αποσυρθεί λόγω παλαιότητας. Το μπουρί της σόμπας καταλήγει στο διπλανό δωμάτιο, από το οποίο μας χωρίζει μια βιτρίνα, εκτοξεύοντας, αντί για καπνό, πράσινα πλαστικά μήλα κατασκευασμένα στην Ασία. Με το έργο της η Χαγκιγκιάν μας καλεί να αποδεσμευτούμε από την ψευδαίσθηση του χρήματος. Το γεγονός, μάλιστα, ότι το παραγόμενο προϊόν δεν είναι ούτε ευρωπαϊκό, ούτε καν αληθινό, μας κάνει να μιλάμε για μια φούσκα που συγχέουμε με την οικονομική δομή.

Το δεύτερο έργο της έκθεσης «Ευρώπη - κρίση ή δύση;» υπογράφει ένα εξέχον μέλος των Young British Artists, o Λονδρέζος Μάικλ Λάντυ. To «Μηχάνημα που καταστρέφει πιστωτικές κάρτες» είναι ένα κινητό γλυπτό έξι μέτρων που συναρμολογήθηκε το 2010 με γρανάζια, κούκλες, μηχανικά εξαρτήματα, τροχαλίες, έναν θρυμματιστή ξύλου κι ένα μηχανικό χέρι που ζωγραφίζει αφηρημένα σχέδια σε μια κόλλα Α3. Για να τεθεί σε λειτουργία πρέπει να το ταΐσει ο θεατής με την ισχύουσα πιστωτική του κάρτα, παίρνοντας ως αντάλλαγμα το χαρτί με το έργο που δημιούργησε το μηχάνημα.

Με αυτό του το έργο ο Λάντυ προσπαθεί να μας φέρει αντιμέτωπους με τις καταναλωτικές μας επιλογές ή να κάνει ένα σχόλιο για την πλαστική νοηματοδότηση του σύγχρονου ανθρώπου. Από την άλλη, ίσως, να πρόκειται απλά για μια συναλλαγή, όπως πολύ ψυχρά δήλωσε πρόσφατα ο ίδιος: «Παίρνεις ένα έργο αφηρημένης τέχνης σε αντάλλαγμα για την κάρτα σου».

«A Gathering»

Οι επιμελήτριες της έκθεσης «A Gathering» Μαρία-Θάλεια Καρρά και Όλγα Χατζηδάκη θέλησαν να πειραματιστούν με την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Ζήτησαν λοιπόν από 28 καλλιτέχνες διαφορετικών προελεύσεων να προσεγγίσουν, ο καθένας με το ιδιαίτερο στυλ του, τη χώρα μας, χωρίς διάθεση να δοθούν στο θέμα πατριωτικές διαστάσεις. Τα έργα που προέκυψαν είναι βαθιά πολιτικά, καθώς έχουν τη δύναμη να μιλούν είτε για θέματα ειδικά κι επίκαιρα, είτε για θέματα άχρονα και άτοπα, θέτοντας έναν ορίζοντα κοινό στα ζητήματα και τα προβλήματά μας.Τα έργα-αφίσες που δημιουργήθηκαν θα αναπαραχθούν σε αμέτρητα αντίτυπα και θα διασκορπιστούν, ουσιαστικά χωρίς επιμελητικό έλεγχο, προς κάθε πιθανή πλευρά: στους τοίχους της πόλης, στο διαδίκτυο, στις σελίδες των εφημερίδων και των περιοδικών, στους χώρους των μουσείων. Το θέμα, δηλαδή, θα καταλήξει να ενσωματωθεί στη μορφή της πόλης, στο φυσικό της τοπίο και στις παράλληλες ιστορίες της, ώσπου να καταλήξει σε απορρίμματά της.