ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν μου δινόταν η ευκαιρία να ζήσω ξανά μια κ μοναδική ημέρα από το παρελθόν μου,θα πήγαινα πίσω εκεί γύρω στα 14-15 στα χρόνια του γυμνασίου.Θα ήθελα πολύ να ξανανιώσω αυτή την ανεμελιά,την αθωότητα,τις παρέες,τα γέλια,τις πλάκες,τα φλερτάκια.Τα όνειρα κ τις όμορφες σκέψεις για τη ζωή που θα ανοιγόνταν μπροστά μας.Αυτή την αισιοδοξία κ τη χαρά που είχαμε χωρίς καν να ξέρουμε το γιατί.Θυμάμαι τα καθιερωμένα μπουγέλα που παίζαμε την τελευταία μέρα του σχολείου.Τα πάρτι που το παλεύαμε ένα μήνα πριν για να πείσουμε τους δικούς μας να πάμε.Τις βόλτες όταν τελειώναμε τις εξετάσεις.ΤΙς εκδρομές.Μια όμορφη καθημερινότητα χωρίς κακίες,ζήλιες,ανταγωνισμούς.Χωρίς όλα αυτά τα άσχημα συναισθήματα που δηλητηριάζουν τη ψυχή μας σαν ενήλικες.Μα μεγαλώσαμε πια κ καλούμαστε να ζήσουμε με τις ενήλικες προύποθέσεις που όσο κ αν δεν το θέλουμε είναι δύσκολο να μην αλλοιώσουν έστω κ λίγο τον τρόπο που σκεφτόμαστε κ νιώθουμε.Ίσως γιατί η ίδια η ζωή δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος γι'αυτό.Οι δυσκολίες,τα άγχη,οι έγνοιες,οι υποχρέωσεις, είναι αρκετά για να πάρουν μακριά την ανεμελιά.Προσωπικά επιλέγω πάντα να κρατάω μέσα μου λίγο χώρο για να έρχεται κ να κουρνιάζει η παιδικότητα μου.