20.6.2018 | 23:39
Καμιά φορά δεν την παλεύω.
Ξέρω ότι η ζωή είναι μια σειρά μαχών κι εγώ πολλές φορές έχω μια παθητική στάση. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για το δικό μου καλό, παραδέχομαι ότι σπάνια μ΄ενδιαφέρω επαρκώς. Σέρνω κάπως την ύπαρξή μου καμιά φορά. Θέλω να φύγω μακριά και να ηρεμήσω. Αλλά έχω εκκρεμότητες, οπότε πρώτα θα τις λύσω και μετάαααααααα... θα δούμε! Φταίει που λίγο έχω απογοητευτεί από την υποκρισία αγαπημένων ατόμων, όχι πως δεν μπορούσα να την διακρίνω στις ζωές των άλλων, αλλά στη δική μου μου στοίχισε παραπάνω. Άτιμη συναισθηματική εμπλοκή. Τώρα προσπαθώ να χαλαρώσω, να αποδεσμεύσω τις σκέψεις μου από καταστάσεις που με φθείρουν και να χαρώ. Δεν μπορώ να χαρώ όπως παλιά κι αυτό με πληγώνει. Θέλω την ανεμελιά μου. Για το τέλος... https://www.youtube.com/watch?v=-tJYN-eG1zk Επειδή σκέφτομαι έναν μπόμπιρα ούτε ενός έτους να το ακούει πωρωμένος και να χορεύει στον ρυθμό του κομματιού και κάπως ξεχνάω για λίγο έστω την άδεια μου ζωή. Θα την γεμίσω όμως.
0