ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι πως αγαπώ πολύ τα παιδιά και περνάω πραγματικά καλά μαζί τους, όμως δεν ξέρω αν θέλω να κάνω αν κάποτε οι συνθήκες είναι ιδανικές. Βασικά, ξέρω αλλά φοβάμαι. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολλούς πολλούς καυγάδες, έντονους και πολλές φορές χυδαίους. Δεν έχω μνήμες από μία οικογενειακή έξοδο που να μην έπεσε ένας γερός καυγάς. Θα φανεί ασήμαντο σε πολλούς, αλλά δεν θυμάμαι να πέρασα ποτέ καλά με την οικογένειά μου. Επιπλέον, η μητέρα μου, που θυσιάστηκε για να μας μεγαλώσει και όταν ήμουν μικρή ήξερα ότι της ήμασταν βαρίδι κι ας το ξεπέρασε καθώς μεγάλωσαν μου διαμόρφωσαν μια άρνηση.Η αλήθεια είναι ότι θα την ήθελα αυτή την θαλπωρή αλλά από την άλλη τα χρόνια περνάνε. Δεν πρόκειται να ψάξω να βρω έναν ιδανικό για οικογένεια αν δεν λιώνω όταν τον κοιτάζω κι αν δεν μου βγάλει την επιθυμία να περάσουμε όσα περισσότερα χρόνια γίνεται μαζί και γιατί όχι, να κάνω τα δικά μας παιδιά. Απλά περνάνε τα χρόνια κι έχω μείνει πίσω σε τόσα ζητήματα που αναρωτιέμαι ώρες-ώρες αν μ' ενδιαφέρω στ' αλήθεια καθόλου. Σκέφτομαι ότι είμαι ολόκληρη γυναίκα και σε λίγα χρόνια τριανταρίζω. Ή πάλι να έχω επηρεαστεί από τις εξομολογήσεις που σε κάνουν να νιώθεις γι' απόσυρση μετά τα τριάντα. Μπορεί και η άδεια μου ζωή. Κάποτε με γέμιζε κι ας μην έκανα πολλά πράγματα. Μπερδεμένη νιώθω.