ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια χαρά κι από μένα.Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κουράγιο ούτε να γράψω.Ψυχολογία χάλια.STOP.Είμαι 5 χρόνια άνεργη και 37 ετών.Απολύθηκα μια μέρα λόγω ανανέωσης προσωπικού με τις νέες συμβάσεις, μαζί με όλους σχεδόν τους συναδέλφους μου κι από τότε έχω στείλει άπειρα βιογραφικά αλλά δεν με καλούν στο τηλέφωνο ούτε για συνέντευξη.Όλοι μου λένε να επισκεφθώ κάποιον βουλευτή, Υπουργό,κάποιον τεσπα, διαφορετικά δεν πρόκειται να βρω ποτέ δουλειά.Στην αρχή δεν το πίστευα αλλά τελικά όσοι βρήκανε δουλειά, έστω και τεράωρη τους βοήθησε κάποιο πολιτικό πρόσωπο.Προφανώς επίσης εφ'όσον δεν με καλούνε καν για συνέντευξη,να με δούνε βρε αδερφέ... και απ'ότι μου λένε γνωστοί,συγγενείς κλπ, το προσωπικό που ζητάνε σε αγγελίες το έχουν προσλάβει ήδη.Αυτό το επιβεβαίωσα και μέσω φίλων που βρήκανε δουλειά πριν βγει η αγγελία για 2 σουπερμάρκετς που θα ανοίγανε στην περιοχή μου.Είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην αξιοκρατία και έχοντας ένα καλό βιογραφικό, ακόμα δεν έχει σβήσει η τελευταία μου ελπίδα ότι κάποιος διαβάζοντας το και βλέποντάς με, σε μια επαγγελματική συνέντευξη θα με εκτιμήσει.Δεν χωράει κάν στο μυαλό μου η σκέψη να επισκεφθώ και να παρακαλέσω κάποιον Πολιτικό για να "με χώσει' ο ίδιος σε μια επιχείρηση/γραφείο...το θεωρώ απαράδεκτο.Η ψυχολογία και η διάθεση μου όμως αρχίζει και πέφτει τόσο πολύ πια που έχω αρχίσει και το σκέφτομαι.Δεν το θέλω με τίποτα, αλλά πραγματικά δεν αντέχεται άλλο.Ηδη μ'αυτά και μ'αυτά περάσανε 5 χρόνια.Και ως πότε άλλωστε θα μπορώ να ζω με το χαρτζιλίκι που μου δίνουν οι γονείς μου, κάτι για το οποίο ντρέπομαι και τους ντρέπομαι.Απλά ήθελα να πω τον πόνο μου και αφού τελείωσα τις δουλειές του νοικοκυριού, δεν είχα κάτι άλλο να κάνω.Ευχαριστώ LIFO.