ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Α ρε Κατερίνα. Σήμερα έχεις γενέθλια. Πόσα χρόνια πάνε που έφυγες; Γιατί φτάσαμε σ ' αυτό το σημείο να τα λέμε μόνο σε γιορτές και πρωτοχρονιές; Νόμιζα ότι θα ήμασταν πάντοτε δίπλα η μία στην άλλη. Θυμάμαι που σου έκανα εκπλήξεις στα γενέθλια σου, σου έφτιαχνα βίντεο με ευχές, κάτι που έμαθα από σένα. Ό,τι ανάμνηση έχω από τα φοιτητικά χρόνια οφείλεται σε σένα και στη μανία σου να τραβάς φωτογραφίες. Είσαι ο άνθρωπος μέχρι στιγμής που με έχει πονέσει πιο πολύ σε σχέση με άλλους το γεγονός ότι τον έχασα. Και χωρίς να έχει συμβεί τίποτα το τραγικό ρε φίλε. Γιατί με άφησες να προσπαθώ μόνη μου ρε Κατερίνα; Γιατί μου έλεγες μόνο λόγια εκτίμησης και από πράξεις τίποτα; Γιατί όταν έρχεσαι Ελλάδα δεν παίρνεις ούτε ένα τηλέφωνο; ούτε λες τίποτα; Ναι φταίω κι εγώ. Δεν πήρα ποτέ το αεροπλάνο να έρθω να σε δω, αλλά με έβγαλες από τη ζωή σου με τέτοιον τρόπο που δίσταζα να το κάνω. Σου πάει το εξωτερικό. Το ξέρω ότι εκεί είσαι πολύ καλύτερα κι ότι δε θα γυρίσεις ποτέ πίσω. Τις τελευταίες φορές που έχουμε μιλήσει δεν σε αναγνωρίζω πλέον. Δεν έχω πια τί να σου πω... δεν νιώθω άνετα να σου ανοίξω την καρδιά μου. Ούτε κι εσύ... Σε είχα πάρα πολύ ψηλά. Μου λείπεις και μου λείπει ένας φίλος σαν εσένα απ τη σημερινή μου ζωή. Για πολύ καιρό πίστευα ότι αφού έχασα εσένα, δε θα υπάρξει άνθρωπος να μείνει δίπλα μου. Για πολύ καιρό, έπαψα να πιστεύω σε φιλίες.. ακόμα και τώρα με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό. Κάτι έσπασε μέσα μου με τους ανθρώπους και πλέον τους αντιμετωπίζω διαφορετικά. Φέτος θα σου πω ένα σκέτο χρόνια πολλά και να σαι πάντα ευτυχισμένη όπου και να σαι. Χωρίς συναισθηματισμούς. Θα σου έχω πάντα μεγάλη αγάπη, αλλά έχω καταλάβει πως έχω για σένα μια εικόνα παρελθοντική στο μυαλό μου.. και οι άνθρωποι αλλάζουμε μεγαλώνοντας και μάλλον δεν ταιριάζουμε πια γλυκιά μου Κατερίνα...