ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύουν 20 χρόνια απο τότε που εχασα το σπίτι μου σε ενα σεισμό. Πιστεύω ότι εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε βιώσει φυσικές καταστροφές οφείλουμε να κάνουμε δύο πράγματα: 1. Να αποκτούμε ασφαλιστική συνείδηση, ακομα και αναφορικά μόνο με την περιουσία μας. Και 2. Να ευαισθητοποιουμαστε με αλλους ομοιοπαθουντες. Και να το δείχνουμε έμπρακτα. Εγώ το αποφάσισα: εχω δυο καναπέδες-κρεβατια στο σπίτι. θα μπορούσαν κάλλιστα να κοιμηθούν άνθρωποι που εχασαν τα σπίτια τους αυτή τη στιγμή. Θα παω σε κάποιο απο αυτούς τους πληγέντες δήμους να βρω ανθρώπους που χρειάζονται μια στέγη! Τουλάχιστον αυτό μπορώ να το προσφέρω!Δεν φαντάζεστε πόσο είχε ανακουφιστεί η αδερφή μου, σε ηλικία 8ετων, όταν στο σεισμό του '99, φιλοξενηθηκε απο ενα θείο μου και την οικογένεια του ενω εμεις μειναμε σε σκηνή για 2 και πλεον μήνες! Ποσα παιδάκια θα έπαιρναν εστω και λίγη ανακούφιση αν έβρισκαν έστω ενα κρεβάτι οταν έχουν χασει τα παντα;