ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19 χρονών και από τον τίτλο φαίνεται ότι δεν είχα ποτέ μου κοπέλα.Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω σε ποια να μιλήσω, δηλαδή τι, πρέπει να μου αρέσει λένε όλοι, οκ πολλές μου αρέσουν, δεν έχω πρόβλημα, ούτε μεγάλες βλέψεις. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω πότε αρέσω εγώ για να πάω να γνωρίσω κάποια. Είμαι φοιτητής στη σχολή ΗΜΜΥ ΕΜΠ και μάλιστα πολύ καλός, με υψηλούς στόχους για βαθμό 8,5 στα 5,5 χρόνια και πάω πολύ καλά, οπότε όπως καταλαβαίνετε και έξυπνος είμαι και οργανωμένος και επιμελής. Με τόσες φοιτήτριες εκεί (δεν είναι και πολλές αλλά εντάξει μία θέλω, έστω να με γνωρίσει καλύτερα και να δούμε αν ταιριάζουμε), τις έχω παρατηρήσει όλες αν με κοιτούν, πως με κοιτούν και έχω προσπαθήσει να μιλήσω σε αρκετές για τους πιο άσχετους λόγους (αν έχουμε μάθημα σε αυτή την αίθουσα, πότε είναι προθεσμία δήλωσης κ.ά.), σε όλες συμβαίνουν τα ίδια - πρώτα μου χαμογελούν, μετά μου απαντούν, συνεχίζω την κουβέντα και εκείνη την ώρα γίνονται απότομες ή κοιτάζουν αλλού, δεν προλαβαίνω να πω καν το όνομά μου - . Μα γιατί;;;; δεν είμαι τόσο άσχημος, κάποιοι θα με ζήλευαν εμφανισιακά, και ψηλός είμαι (1,90μ. και 83 κιλά) και σχετικά ωραίος. Εντάξει έχω μακριά μαλλιά, αλλά δεν είμαι ούτε ροκάς, ούτε τα έχω σαν αφάνα, δεμένα είναι και με κάνουν ξεχωριστό και προοδευτικό και γενικά θεωρώ πως αφήνω το στίγμα μου. Μη μου πείτε πως οι κοπέλες τρομάζουν από τα μαλλιά γιατί το πρόσωπό μου είναι σχετικά γλυκό οπότε μου αρέσει αυτός ο συνδυασμός. Εντάξει, είμαι ήπιων τόνων, δεν κάνω τρέλες, είμαι σοβαρός, αλλά και αστείος με τον τρόπο μου, ευγενικός, δεν τσακώνομαι, όχι όμως και ότι με κοροιδεύουν. Γενικά έχω το μέτρο, δεν είμαι ακραίος.Φίλους έχω, λίγους, αλλά και τέσσερα άτομα με τα οποία μιλάω και βγαίνω για καφέ ή κάποια βόλτα, εεε καλά είναι. Σε μπαράκια δεν πηγαίνω, δεν είναι στο στυλ μου, αλλά δεν έχει τύχει κιόλας.Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ντροπαλός, (αν και τα κορίτσια πιθανόν να το μπερδεύουν), γιατί και μπροστά σε άλλους μιλώ και στις παρουσιάσεις πρώτος είμαι και όχι σαν αυτούς που τραυλίζουν από το άγχος τους, αλλά γενικά δεν με πειράζει να με κοιτούν οι άλλοι. Είμαι αρκετά ήσυχο παιδί, οπότε πιθανόν οι κοπέλες να θεωρούν πως ντρέπομαι ή πως είμαι απομονωμένος, αλλά δεν είναι έτσι, απλώς όταν διαβάζεις πολύ, αναγκαστικά είσαι συγκρατημένος, πως να το κάνουμε; Σε καμία περίπτωση όμως δε δείχνω φυτό, αλλά και πάλι έχω τις κατακτήσεις του σε κορίτσια. Είμαι όμως χαλαρός και δε δείχνω ποτέ αγχωμένος.Μα γιατί να μη θέλει ένα κορίτσι να με κάνει παρέα, να μιλήσουμε, να μάθει για μένα και εγώ για εκείνη;; Δηλαδή έλεος, ας με πλησιάσει για να τη βοηθήσω και στα μαθήματα στην τελική!!! Και όμως ούτε αυτό δε συμβαίνει!!!!!!!Θέλω την άποψη σας και τις συμβουλές σας και κυρίως των κοριτσιών, ώστε να καταλάβω τι σκέφτονται και είναι απλησίαστες για μένα.Γιατί όταν πάω να γνωρίσω μία, της μιλάω για να ξεκινήσω κουβέντα και μετά από μισό λεπτό δεν με κοιτάει καν, εεεε, είμαι και εντελώς άπειρος, τι να κάνω, κομπλάρω και φεύγω απογοητευμένος. Αφού βρίσκω το κουράγιο και το ξανακάνω πάλι καλά.