Δεν είναι απάθεια ούτε κατάθλιψη απλά έτσι αντιδρά ο οργανισμός σου επειδή σοκαρεται απότομα και δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει τις εικόνες που βλέπει.Καπως ετσι ήμουν και εγώ στην πρωτη κηδεια που πηγα πριν 4 χρόνια 18 χρόνων ήμουν τότε και είχε πεθάνει η γιαγιά μου που ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσα περισσότερο από όλους.Στην κηδεία απλά κοιτούσα και προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται δεν έκλαψα καθόλου οι εικόνες που έβλεπα μου φαινόντουσαν τόσο σκληρες που δεν ήξερα πως να αντιδράσω.Οταν πήγα σπίτι μετά και κάπως λίγο ηρέμησα τότε ξέσπασα σε κλάματα.Ειναι στον κάθε άνθρωπο το πως θα αντιδράσει δεν σημαίνει ότι έχεις κατάθλιψη ή δεν είσαι καλά ψυχολογικά άμα δεν κλάψεις σε κηδεία.Με τον χρόνο πάντως θα γίνεις πολύ καλύτερα και εγώ ειχα παρατηρήσει στον εαυτό μου ότι είχα αρκετά νεύρα και γενικά είχε αλλάξει ο χαρακτήρας μου με αποτέλεσμα να χωρίσω κιόλας με μια κοπέλα που ήταν πολύ καλή απέναντι μου απλά δεν ήξερα τι μου εφταιγε και ξεσπουσα σε όλους με το παραμικρό.Ο χρόνος πάντως είναι ο καλύτερος γιατρός σε όλα!
30.7.2018 | 23:47
Ψυχολογία
Είναι φυσιολογικό να νιώθω τόση απάθεια? Έβλεπα όλους τους συγγενείς μου να κλαίνε για το θάνατο συγγενή μου που αγαπούσα αλλά εγώ δεν μπορούσα να νιώσω τίποτα ούτε να κλάψω ακομα κ οταν τον ειδα σκεπασμενο με το σεντονι. Γενικότερα τα συναισθήματα μου είναι είτε απάθεια είτε κρίσεις θυμου εδώ και ένα χρόνο σε μεγαλύτερο βαθμό. Εκτός από καταθλιψη τι άλλο μπορει να είναι?
1
