ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγω θα σας εξομολογηθώ αυτη τη στιγμη πως ειναι να εισαι ερωτευμενος.Πως ειναι να εισαι μακρυα απ το ταίρι σου και να τυφλώνεσαι.Ολα ξεκινησαν πριν 1,5 χρονο περιπου. Μου αρεσε και του αρεσα, το εμαθα απ τους κοινους μας φιλους. Κι ετσι μια μερα καθως δουλευε σε ενα 24 ωρο περίπτερο, αποφάσισα να του κανω παρεα ολοι την νυχτα, κι ετσι τα χειλη μας ενωθηκαν. μεχρι να φτασω ως το σημερα, περασα πολλα, οπως και εκεινος, υποχωρησεις, ζηλιες, τσακωμει, χαρα, λυπη,γελιο, απιστευετες αναμνησεις καλες και κακες, αισθανομουν οτι ημουν μοναδικη, οτι αυτος ο ανθρωπος μπηκε στη ζωη μου για να με κανει να νιωσω οτι ποιο τελειο υπαρχει πανω στον πλανητη, τον ερωτα..Η αληθεια ειναι οτι εγω σαν ανρθωπος ειμαι αρκετα ανασφαλεις, σε σημειο να ζηλευω αρκετα της κοπελες που τον περιρτιγυριζουν, αλλα ξερω οτι δεν κανω και τοσο λαθος, ειναι απλα ένστικτο, καμια φορα μεν τα χανεις και σκευτεσαι πολυ αλλοπρόσαλλα, αλλα τις περισσοτερες φορες πιστευω οτι ειχα δικαιο.Σημερα ημαστε χωριστα, εκεινος στην πολη του, εγω στην δικη μου.Εγω ειμαι αρκετα πιεσμενη αυτον τον καιρο, λογο δουλειας. δεν εχω προσωπική ζωη. Εκεινος εχει, εχει αρκετους φιλους και κανει διαφορα μεσα στο καλοκαιρι.Αισθανομαι οτι χανομαστε, οτι κατι γινεται εις βαρος μου. Ειναι ενστικτο; δεν ειναι; δεν εχω την παραμικρη ιδεα. Εκεινος οποτε ξεσπαω μου λεει οτι ολα ειναι ενταξει, και να μην χρειαζεται να κανω διαφορα σεναρια με το μυαλο μου. Η αληθεια ειναι οτι επειδη δεν κανω τθπιοτα στην καθημερινοτητα μου, μονο δουλευω, δεν εχω κατι αλλο να σκεφτω, και ετσι σκεφτομαι αρκετα πολθ απ οσο πρεπει, ειναι ενα αλλο μειονέκτημα μου. Επισης ειμαι πολυ θυμωμενη με οποιον ανθρωπο συναναστραφω, επειδη δεν μπορω να αγκαλιασω εκεινον.Ειμαι περίεργη το ξερω. Ειναι ετσι ο ερωτας.Περιεργος, ανασφαλεις και ταυτοχρονα μπορει απο μια λεξη να ακουσεις να τα ξεχασεις ολα, και ξανα παλι απ την αρχη. πιστευω μοναχα εγω νιωθω ετσι απ τους δυο μαςς.Εκεινος καθε μερα θα μου εκφρασει την αγαπη μου εχει για εμενα. Αλλα ταυτοχρονα θα με παρατησει για κατι αλλο.Του την επεσε και μια φετος, και απλα σκεφομουν, αν ηταν καποθα αλλη ισως και να το εκανε, ισως και να το εχει κανει κιολας και απλα να ζω μεσα στο σκοταδι.Ξερετε ολα αυτα που σας γραφω ειναι ολλες οι ανασφαλειες μου. Οτι περναω σημερα επειδη δεν μπορω να τον δω. Και γιατι δεν μπορω; Γιατι εχω δυο γονεις που δεν με καταλαβαινουν.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΈΝΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΑΝ ΤΟ ΧΑΣΩ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΘΩ. ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΙΕΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ.ειμαι σε ενα κυκλο που και δεν μπορω να βγω.