ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταγόμαι από επαρχία.Πέρασα στις Πανελλήνιες και ξεκίνησα να φοιτώ στην Αθήνα.Έπειτα από ένα χρόνο θεώρησα πως,θέλοντας να ανοίξω τον κύκλο μου,καλή λύση θα ήταν να δουλέψω νύχτα.Ήμουν τυχερή και συνεργάστηκα και με καλά άτομα,αλλά και με καλά μαγαζιά.Μπήκα στο τρυπάκι να θεωρώ δικό μου κάθε μαγαζί που δούλευα,να το αγαπάω και να το προσέχω σαν να μου ανήκει.Φεύγοντας από κάθε όμιλο κρατούσα πάντα σχέσεις και επισκεπτόμουν και στήριζα όσο μπορούσα τα πάρτυ.Όσοι έχουν δουλέψει νύχτα,ίσως μπορούν να καταλάβουν πώς είναι.Όταν φεύγεις από ένα πάρτυ ή από ένα μαγαζί είναι σαν να αφήνεις μια οικογένεια πίσω σου.Μπορεί να μην συμπαθούσες ή να ταίριαζες με όλα τα παιδιά που δουλεύατε μαζί,αλλά όλοι μαζί είχατε ένα στόχο.Να περάσει καλά ο κόσμος και να ανεβάσετε το μαγαζι.Άρχισα λοιπόν σιγά σιγά να εγκαταλείπω τη νύχτα,αλλά να κρατάω ακόμα επαφές με κάποια άτομα τα οποία τα είχα συνδέσει με το μαγαζί που δούλευαν,οπότε και τα επισκεπτόμουν συχνά.(Θέλω τόσα να πω για να καταλάβετε το σκεπτικό μου που ίσως χάνω τη σειρά)Όταν δουλεύεις νύχτα ως pr,ως μπαρ,ως υποδοχή,δουλεύεις μέσα στο μαγαζί και δε γνωρίζεις τι γίνεται απ'έξω.Ίσως επειδή ήρθα απο επαρχία,ίσως επειδή ήμουν πιο αθώα απ'όσο έπρεπε,δεν γνώριζα την λειτουργία της ασφάλειας στο κάθε νυχτερινό κέντρο.Μέχρι σήμερα που το είδα μπρος στα μάτια μου και σιχάθηκα ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό,που έστω και για λίγο υπήρξα μέρος αυτής της "φάρας" χωρίς να το γνωρίζω.Γυρνώντας λοιπόν από καλοκαιρινές διακοπές ήθελα να επισκεφτώ ένα μαγαζί ομίλου που έχω δουλέψει δύο χρόνια και το νιώθω σαν δικό μου μαγαζί.Το αγαπώ και το εκτιμώ όχι για το στυλ του,αλλά για τους ιδιοκτήτες του και τα παιδιά που δουλεύουν σε αυτό.Όταν έφτασε η ώρα να φύγω γύρω στις 4.00πμ και βγήκα έξω να χαιρετήσω τα παιδιά της υποδοχής,συνειδητοποίησα πως υπήρχε κάποια αναστάτωση έξω με κάποιους πελάτες και έναν σερβιτόρο.Το θέμα λογομαχίας ήταν πως οι πελάτες δεν ήθελαν να πληρώσουν ολόκληρο το ποσό κατανάλωσης και προσπάθησαν να φύγουν πληρώνοντας τα μισά.Ρωτώντας τον φιλό μου στην πόρτα για το τί συμβαίνει μου λέει "τίποτα σε λίγο θα λυθεί".Πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του,περικυκλώνουν τους πελάτες κάποιοι γεροδεμένοι άντρες που ήταν έτοιμοι για ξύλο.Φαίνεται στο πρόσωπο του άλλου όταν έχει έρθει για τσαμπουκά.Χωρίς να καταλάβω πώς,πού,πότε,μέσα σε λιγα δευτερόλεπτα τραντάζεται το κορμί μου από το πεζοδρόμιο,από την πτώση του κεφαλιού ενός πελάτη ,ο οποίος έχασε τις αισθήσεις του από τις μπουνιές που έφαγε.Γύρισα το βλέμμα μου για να ψάξω τα δυο αγόρια που ήταν στην παρέα μου για να δω πού ειναι,βλέπω άλλον έναν πεσμένο παρακάτω να τρέμει στο έδαφος,και ξαφνικά έναν από τους "δάρτες" να χτυπάει με μανία το ένα παιδί του μαγαζιού που απλα βρέθηκε μπροστά του.Σας μιλάω τώρα για σκηνικό 15δευτερολέπτων που μόλις πέρασαν,οι γεροδεμένοι αυτοί ,που τους ονομάζουν μπράβους,εξαφανίστηκαν και απλά υπήραν 2 άτομα κάτω χωρίς αισθήσεις και άλλος ένας που τις έφαγε χωρίς λόγο.Θα σας πω και το εξής για να καταλήξω κάπου.Ύστερα που οι παρέες των παιδιών αυτών τα συνέφεραν και έφυγαν από το μαγαζί,ξέρετε ποια ήταν η αντίδραση των παιδιών που δούλευαν εκει?Τους είπε η σερβιτόρα "εν τέλει έφυγαν και δεν πλήρωσαν",και απαντάει το παιδί της υποδοχής "Τουλάχιστον έφαγαν ξύλο και δεν θα ξαναέρθουν".Εκείνη τη στιγμή λοιπόν σιχάθηκα τη νύχτα,σιχάθηκα τα άτομα που δουλεύουν νύχτα,σιχάθηκα εμένα την ίδια που τώρα πέντε χρόνια δουλεύω σε μαγαζιά και δεν είχα πάρει χαμπάρι τι γίνεται για 50 και 100 ευρώ.Και το χειρότερο απ'όλα είναι πως τα παιδιά εκείνα που είναι σαν εμένα,σαν εσένα,βλέπουν τόσο συχνά αυτή τη βία,αυτό το ξύλο,που δεν τους άγγιξε καν το ότι ακούστηκε ολόκληρος θόρυβος απο την προσγείωση του κεφαλιού ενος ανθρώπου στο πεζοδρόμιο.Δεν έτρεξε κανένας να βοηθήσει.Απλά σκέφτηκαν το "καλά να πάθει".Και φεύγοντας,αφού βεβαιώθηκα ότι όλοι έφυγαν σώοι,προχωρώντας προς το αμάξι,οι λεγόμενοι μπράβοι έκαναν ναργιλέ και έπιναν τα ποτάκια τους στο παρακάτω μαγαζί.Διασκεδάζοντας για το ξύλο που έριξαν σε παιδιά ηλικίας 20-25 χρονών,αφήνοντάς τα κάτω αναίσθητα και που από τύχη δεν τα άφησαν στον τόπο.Η χειρότερη μου βραδιά στην νυχτερινή ζωή της Αθήνας,έξω από ένα μαγαζί που αγαπούσα,και μπροστά σε άτομα που εκτιμούσα.Η συμβουλή μου μετά από αυτό;Προσέχετε,γιατί η νύχτα είναι βίαιη,είτε είσαι πελάτης είτε είσαι εργαζόμενος.Αν είσαι πελάτης πρόσεχε γιατί δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει,και αν είσαι εργαζόμενος πρόσεχε μην σε αλλάξει.