ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν κάποιους μήνες γνώρισα έναν νεαρό (κάπου 11 χρόνια μικρότερο αν θυμάμαι καλά) online. Mιλήσαμε για λίγο καιρό και θέλαμε και οι 2 πολύ να βρεθούμε. Όμως δείλιασα να συναντηθώ μαζί του εξαιτίας της μεγάλης μας ηλικιακής διαφοράς αλλά και όλου του background του δικού μου και του δικού του (άλλοι κόσμοι εντελώς, που και αυτό προκύπτει από την ηλικιακή διαφορά). Είμαι σε μια πιο ώριμη φάση της ζωής μου και σκέφτηκα ότι αυτή θα ήταν μια τελειώς λάθος κίνηση από μέρους μου. Το αγόρι αυτό μου έμοιαζε σαν άγγελος. Ξανθός, μπλε μάτια, αρρενωπός, τόσο μα τόσο όμορφος. Έβλεπα τις φωτογραφίες του και μου φαινόταν σαν να τον ξέρω απο πάντα, τόν ήθελα μόνο και που τον έβλεπα από μακριά. Κι εγώ του άρεσα αλλά πως να μείνει ένα τόσο όμορφο και νέο αγόρι με μια 35άρα γυναίκα για λίγο περισσότερο από κάποιες εμπειρίες, όσο όμορφη και να είναι; Ποτέ δεν θα μάθω τι θα είχε γίνει τελικά αλλά δεν θέλησα να το ρισκάρω. Κάποιες μέρες τον σκέφτομαι και σκέφτομαι τι τυχερή που θα είναι η κοπέλα που θα αγαπήσει. Και πως θα ήθελα να είμαι μικρότερη μόνο και μόνο για να είχα δώσει μια ευκαιρία. Αλλά πάλι... εάν δεν ήμουν 35αρα, θα είχε ενδιαφερθεί; Είναι βλέπεις και της μόδας.