Εγώ πάλι είμαι σε μια επιχείρηση όπου ο προυστάμενος και ο εργοδότης είναι άφαντοι, απλά σαν όνομα και διοικούν οι "παλιοί".Είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου και αυτό που κάνω το κάνω με αγάπη, μου αρέσει και φαίνεται. Οι πελάτες και ο κόσμος μου λένε τα καλύτερα. Τηλεφωνούν και λένε το όνομά μου και πόσο θα ήθελαν να ξανα συνεργαστούν μαζί μου. Αυτό πολλοί παλιοί δεν το αντέχουν.Προσπαθούν να με μειώνουν και να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη. Στις αρχές δέχτηκα πολύ πόλεμο, δεν είχα μέσον ούτε γνωστό να με προσλάβει, μπήκα με την αξία και το ταλέντο μου. Κάποιοι που δεν ήταν ικανοί και ήταν παλιοί είχαν συγγενείς θείους πατεράδες και αδέρφια να τους κάνουν πλάτες.Γυρνούσα σπίτι και έκλαιγα. Έβγαζα έρπη και εκζέματα απο το άγχος.ΜΕ τον καιρό δεν άργησαν να καταλάβουν ότι αυτός που πραγματικά αξίζει δεν χάνεται. Όλοιθ οι υπόλοιποι καινούριοι και μη που έκαναν κλίκα έφγυγαν, είτε επειδή δεν άντεξαν, είτε επειδή τους απέλυσαν. Άτομο που μου επιτέθηκε ότι έκανα μια ζημιά στην επιχείρηση (που ήταν φυσικά ψέμα) έκανε το ΄'ιδιο αυτήν τη ζημιά μετά απο λίγες μέρες και πήρε πόδι.Δικές μου ευθύνες τις ανέλαβε άλλος συνάδελφος χωρίς να με ειδοποιήσει και τις παράτησε στη μέση με αποτέλεσμα να εκτεθώ στους υπολοίπους, αφού πήρα μισοπαρατημένη δουλειά που έγινε λάθος να την τελειώσω εγώ σωστά. Ζημιές που καλύπτουν μεταξύ τους οι κλίκες και δεν φτάνουν ποτέ στα αφτιά των ανωτέρων. Ασήμαντη ζημιά που γίνεται απο εμένα επειδή κάποιος άλλος μου τη προκάλεσε και μου έστησε παγίδα για να φανεί ότι έγινε στα δικά μου χέρια.Το θέμα είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις για να αντέξεις. Παντού υπάρχουν παλιοτόμαρα.Αν έκανα αυτό το επάγγελμα που κάνω τώρα αποκλειστικά για βιοποριστικούς λόγους εόχι, θα είχα φύγει, θα τα είχα παρατήσει. Κ¨αθομαι επειδή ήταν πάντα το χόμπι μου και το έκανα επάγγελμα.
31.8.2018 | 23:22
Είσαστε κι εσείς
που σας φταίει η ανεργία, αλλά είμαστε κι εμείς που μας φταίει η δουλειά.Σκλαβιά, καλά το είπαν σε προηγούμενη εξομολόγηση.Υπερωρίες, και εργασιακός πόλεμος, εξευτελισμοί από μάνατζερς και διευθυντές, κλίκες, μπουλούκι οι από πάνω εναντίον ενός (συνήθως του πιο ικανού), και μόλις ξεπαστρέψουν τον πιο ικανό, σειρά έχει ο επόμενος πιο ικανός και πάει λέγοντας.Διάβαζα μια ερευνα, που έλεγε οτι ο πρώτος λόγος μετανάστευσης στην Ελλάδα ΔΕΝ είναι φιλοι μου η ανεργία. Είναι η έλλειψη αξιοκρατίας και διαφάνειας.Δε φαντάζεστε πόσο συμφωνώ.Να σε εξευτελίζουν, να σε κάνουν να κλαις και να το ευχαριστιούνται, να σε στέλνουν μετά από τον Άνα στον Καιάφα, να δίνεις λόγο, να εξηγείς γιατί έκανες το τάδε λάθος ή το δείνα λάθος..λάθη που οι ίδιοι προκάλεσαν γιατί σου έστησαν παγίδα. Ύστερα να αλλάζουν γραμμές στην εταιρεία, να σε αποκλείουν από συνέδρια. Και μετά από μέρες τα ίδια πάλι, να ψάχνουν να σου βρουν λάθη, να ουρλιάζουν τα λάθη σου μπροστά σε άλλους, να βροντάνε χέρια σε πόρτες και τραπέζια, να ειρωνεύονται, να σε αγνοούν επιδεικτικά, να προτιμούν κυριολεκτικά να χάσει η εταιρεία πελάτη παρά να δεχθούν ότι έκανες κάτι καλό , να κατηγορούν ψεύτικα, να σε χλευάζουν, να σου λένε ότι δεν έχεις φιλότιμο, να μη σου δίνουν άδειες, όλο το καλοκαιρι την έβγαλα στην εταιρεια με μια βδομάδα άδεια, να σου λένε ξεκάθαρα να φύγεις...να, να, να...Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο.Να ζεις μια ζωή δυστυχισμένος και χωρίς τιμή στη δουλειάή να σπάσεις μια κι έξω τα δεσμά κι όπου σε βγάλει. Θα ζήσω. Θα τα καταφέρω.Κουράστηκα. Να σκύβω το κεφάλι και να μου γδέρνουν την αξιοπρέπεια.Είμαι άραγε ο μόνος;
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
