ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλοι ανθρωποι νιωθουν μοναξια. Θα ηθελαν να βρισκονταν κοντα στην οικογενεια τους, στους γονεις τους, στα αδερφια τους. Θα ηθελαν να ειχαν φιλους ετσι ωστε να βγουν, να περασουν καλα και να γελασουν. Ελπιζουν οτι καποια στιγμη θα γνωρισουν τον καταλληλο συντροφο για αυτους που θα τους αγαπησει πραγματικα και θα ενδιαφερθει για αυτους. Ετσι δεν ειναι; Τοτε προφανως οντως εγω ειμαι η αχαριστη της υποθεσης γιατι ενω εχω ανθρωπους γυρω μου απομακρυνομαι ολο και περισσοτερο.Και εχω φτασει σε ενα σημειο που δεν με νοιαζει. Πολλα πραγματα δεν με νοιαζουν πλεον. Δεν με νοιαζει αν θα φαω και αν θα κοιμηθω οποτε σιγα που θα με απασχολησει η γνωμη των αλλων. Ναι ξερω το λενε επειδη ενδιαφερονται αλλα και παλι. Ξερω οτι εχω αλλαξει. Ξερω οτι και η συμπεριφορα μου εχει αλλαξει αλλα εχει παψει να με ενδιαφερει τι πιστευουν και τι νιωθουν. Λαθος; Φυσικα. Αλλα εδω εχω σταματησει να ενδιαφερομαι για το πως νιωθω εγω η ιδια, εχω σταματησει να ενδιαφερομαι για τον εαυτο μου. Και αν με ρωτησεις τι μου συμβαινει...δεν ξερω ακριβως. Τι θελω; Ουτε αυτο το ξερω πλεον. Το μονο που ξερω ειναι οτι θελω να ειμαι μονη μου. Και γενικα οσο παραξενο και αν ακουγεται δεν νιωθω δυστιχισμενη. Οχι τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον.