ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι λίγο πριν το πτυχίο. Και νιώθω περίεργα βαιμπς. Νιώθω τα βαιμπς μιας ζωής - δουλείας να έρχονται κατά πάνω μου. Μέσα σε ένα μήνα, το μήνα που παίρνεις το πτυχίο σου σε μεγαλώνουν οι ευθύνες και οι σκέψεις των ενηλίκων πλέον. Πλέον η μόνη σου αγωνία είναι πώς θα βγάλεις λεφτά και ποιος θα σε προσλάβει. Δε θέλω να ζήσω τη ζωή μου μέσα στη στεναχώρια και τη μελαγχολία.... Δε θέλω να γίνω δούλος όπως ο μέσος άνθρωπος. Ξέρετε πότε δεν εισαι δούλος; Όταν κανείς κάτι κατά δικό σου, όταν δημιουργείς κάτι μόνος χωρίς να εξαρτάσαι από κανέναν.... Ευχηθείτε μου να το καταφέρω, αν όχι τώρα κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον. Και εύχομαι και εγώ για εσάς το ίδιο. Υ.Γ Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη, αυτό είναι το συμπέρασμά μου από τις τόσες ειδήσεις θανάτου που διαβάζω τόσο καιρό και με έχουν επηρεάσει πολύ άσχημα και με έχουν πιάσει άσχημα τα υπαρξιακά μου. Απλώς ΚΑΝΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΑΣ.....