ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι λίγο πριν τα 35 μόνη μου και χωρίς σχέση (και ούτε βλέπω τίποτα στον ορίζοντα), χωρίς φιλίες ( μία γνωστή μου έχω μόνο που δεν τη βλέπω πολύ συχνά) αλλά για ένα περίεργο λόγο δεν με αγχώνει καθόλου και δεν με θλίβει που τα χρόνια περνούν. Παλαιότερα όταν ήμουν κάτω από 30 και ήμουν πχ 22 αγχωνόμουν και έκλαιγα επειδή φοβόμουν μη μείνω μόνη στη ζωή. Έκανα σχέση ετών που έληξε άδοξα το χειμώνα.Τώρα αντί να έχω κρίση των μετά των 30 και single, νιώθω σαν να μη με μοιάζει. Με απασχολεί βεβαίως αλλά όχι και υστερικά σαν κάποιες άλλες γυναίκες πότε θα παντρευτώ και θα κάνω παιδί. Να σημειώσω πως πολλά πράματα στη ζωή μου είναι δύσκολα και νιώθω αναισθησία .Εσάς σας γίνεται αυτό; Που οφείλεται; Μήπως αμύνεται ο οργανισμός μου για να μη ξαναπάθω κατάθλιψη που είχα; Θέλω να ασχοληθώ σιγά σιγά με τα χόμπι που είχα και τα είχα κρεμάσει και να βρω μια δουλειά.