Οποιονδηποτε αδιακριτο να τον βγαλεις απ την ζωη σου. Να ρωτησω, στον ψυχολογο εχεις ανοιχτει 100% ή υπαρχουν πραγματα που δεν εχεις πει; Aν ναι, πρεπει να ξεπερασεις αυτο το εμποδιο και να ανοιχτεις γιατι ίσως σε βοηθησει να δεις τα πραγματα αλλιως και να μαθεις καλυτερα τον εαυτο σου.Φαινεσαι ατομο με ευαισθησιες. Ανυσηχιες οπως με την σχολη σου πχ, μπορουν με προγραμμα να διευθετηθουν. Για τα υπολοιπα ειναι η δουλεια που εχεις, καλως, ξεκινησει με τον εαυτο σου.
13.9.2018 | 01:13
Η ζωη που χανω
στα 23 μου και δεν εχω ακομα πτυχιο,λεφτα,νιωθω μονη μου γιατι τοσα χρονια τελικα εχω μονο παρεες κι οχι φιλιες, δεν εχω κανει σεξ κι εχω αναγκαστει να πω και ψεματα γι αυτο επειδη καποιες παρεες ηταν αδιάκριτες και ρωτουσαν, δεν εχω φλερτ, μ αρεσει καποιος και κολωνω να του το πω,οποιον παω να εμπιστευτω σε φιλικο επιπεδο μου κανει καποια στραβη στο ξαφνικο κι ενω δενομαι απογοητευομαι...νιωθω αποτυχημενη πολυ αποτυχημένη.απογοητευμενη σε ενα βουρκο. εχω κουραστει να πηγαινω στον ψυχολογο γιατι βλεπω οτι δεν με βοηθαω ενω ξεκινησα με διαθεση να ακουσω τον εαυτο μου και δεν το κανω!! αν με δεις δεν καταλαβαινεις τιποτα απ ολα αυτα γιατι ειμαι γλυκια ομορφη χαμογελαστή ως φυσει αισιοδοξος ανθρωπος αλλα αυτο με εχει σκοτωσει οτι δε μπορω να βρω τη θετικότητα μου. Σιγουρα στη ζωη το σημαντικο ειναι η ιδια η ζωη κι αυτα θα φαινονται μικροπραγματα αλλα εμενα με τρωνε και δεν μπορω να ζησω τη ζωη που θελω. Δε ζει ο μπαμπας μου αλλα εχω την αγαπη της υπολοιπης οικογενειας μου και αυτο ειναι κατι που εκτιμω αφανταστα και τους λατρεύω αλλα νιωθω κιολας οτι μονο αυτοι με αγαπανε αληθινα κι αυτο στα 23 μου με θλιβει καπως ταυτοχρονα. Μηπως η αγαπη τους ειναι αρκετη για να κανω αυτα που θελω και δεν το καταλαβαίνω; δεν ξερω ... εσεις τι λετε?
2
