ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ κι αυτός είμαστε μαζί σε μια εθελοντική ομάδα όπου αυτός είναι ο "αρχηγός". Η τύχη τα έφερε έτσι όπου πλέον συνεργαζόμαστε ως υπάλληλοι σε μια επιχείρηση, αυτός από παλιά κι εγώ τους τελευταίους μήνες. Στην επιχείρηση αυτή ουσιαστικά αυτός έχει την "πείρα" κι εγώ έχω τις "γνώσεις/πτυχίο κλπ" οπότε ιδανικά θα ήμασταν η τέλεια ομάδα. Αμ δε.Μάλλον έχει μπερδευτεί και νομίζει πως κι εδώ ως πιο παλιός, έχει περιθώρια για αρχηγιλίκια. Εγώ προσωπικά είμαι οργανωτικό άτομο και μ'αρέσει να παίρνω πρωτοβουλίες, ξέρω λεπτομέρειες της δουλειάς που αυτός δεν έχει καμιά επαφή και όταν πάει να με περιορίσει/πατρονάρει, μου ανάβουν τα λαμπάκια. Να τονίσω σε αυτό το σημείο πως μπήκα στη δουλειά ως συνεργάτης του και όχι ως βοηθός/ασκούμενος κλπ.Από υπονοούμενα ότι η δουλειά μου είναι περιττή και αποτέλεσμα κακής διαχείρισης του διευθυντή ("παλιά δεν χρειαζόμασταν αυτά που κάνεις, μόνο ένα πράγμα χρειαζόμαστε για να σωθούμε, αυτό που λέω εγώ") μέχρι φουλ καβγάδες για το ποιος είναι υπεύθυνος για τι (που κάποια τα αποφασίζει μόνος του και μετά γυρνάει και λέει ότι το είχαμε πει μαζί;;;). Και για φινάλε, προσβάλλεται που η διεύθυνση μου έχει αναθέσει πράγματα χωρίς αυτός να έχει ενημερωθεί (που μπροστά του τα κανονίζαμε ξέρω'γω) και απειλεί πως θα σηκωθεί να φύγει, ενώ πριν λίγο μας έλεγε πως τους έχει σαν οικογένεια και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να τους σώσει από το κλείσιμο.Δεν διαφωνώ ότι έχει σωστές προτάσεις. Σαν ένδειξη καλής θέλησης, συγκέντρωσα κάποιες από αυτές σε μια παρουσίαση, συν συμπεράσματα από έρευνα ανταγωνισμού, δημογραφικά στοιχεία, ανάγκες πελατών κλπ. Η απάντησή του; "Ναι, έχει ακριβώς αυτά που είπαμε". Φίλε, δέξου λίγο ότι δεν μπήκα για να κάνω τη γλάστρα και ότι δεν θα έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο. Και αν έχεις ΠΑΝΤΑ τον τελευταίο λόγο, ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί πρήζεις τον κόσμο σε σημείο που απλά δεν σου απαντάνε άλλο γιατί έχουν γίνει σαν παντζάρια από τα νεύρα.