ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτή τη στιγμή είμαι στη δουλειά. Έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι και έντονη ταχυκαρδία που με πνίγει. Ένα μόνιμο άγχος. Με 3 προτάσεις η ζωή μου τα τελευταία χρόνια; 1η: έχασα την μητέρα μου πριν 3 χρόνια, στα 19 μου..2η: απο τότε δουλεύω και παράλληλα σπουδάζω για να εκτονώσω όλη μου την ενέργεια και να μπορώ να ξεχνιέμαι..3η: χώρισα πρόσφατα απο ια σχέση 4 χρόνων που είχα με έναν άνθρωπο που ερωτεύτηκα κεραύνοβόλα και πέρασα υπέροχα μαζί του.Τώρα προσπαθώ να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου, να βιώσω το χωρισμό και μάθω να στέκομαι στα πόδια μου. Δεν μπορώ όμως. Είμαι πολυ αδύναμη σε αυτά..χρειάζομαι πάντα κάποιον να μιλάω..είτε είναι γκόμενος είτε φίλος. Με αυτό τον τρόπο καταλήγω να μιλάω με τόσους που περιπλέκω πάλι τα πράγματα γιατί με κανέναν δεν μπορώ και δεν θέλω να προχωρήσω σε κάτι. Προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου αλλά μέσα μου έχω πολύ πόνο,θυμό και υποφέρω. Θέλω να ξεφεύγω συνέχεια. Από το σπίτι μου, απο την δουλειά μου, απο τους φίλους μου και απο τους συγγενείς μου. Θέλω να φύγω να πά σε άλλη χώρα δεν ξέρω αλλά δεν καταλαβαίνω αν θα μου κάνει καλό και φοβάμαι. Έχω τάσεις να κάνω τρέλες, να βγαίνω με όποιον γνωρίζω και ενώ του δίνω χώρο να μπεί στη ζωή μου μετά πνίγομαι και δεν θέλω. Πρέπει να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία..ή ψυχανάλυση..ξέρω ότι αυτό ίσως με συμβουλέψετε αλλά όλο το αναβάλλω γιατί δεν μπαίνω στην διαδικασία να βρω κάτι κάποιον που θα μου ταιριάζει. Με λίγα λόγια το συναίσθημά μου είναι ότι νιώθω μόνη με τόσους ανθρώπους γύρω μου. Νιώθω ότι μένω στο ίδιο σημείο ενώ μονίμως είμαι σε διαφορετικό. Πνίγομαι και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ.. Αν κάποιος αισθάνεται κάτι παρόμοιο θα ήθελα να έρθουμε σε επαφή.Ευχαριστώ που το διαβάσατε.