ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλια ,γύρω στα 20 χρειάστηκε να κανω μία επέμβαση αισθητικής φύσεως.Ο γιατρός ήταν παντρεμένος με μικρά παιδάκια. Συνεχώς μου την έπεφτε όχι άμεσα φυσικά αλλά εμμέσως ώστε να έχει καλυμμένη την πλάτη του . Για παράδειγμα, είχα πάει για επανέλεγχο και όπως καθόμουν στην καρέκλα είχε ακουμπήσει το πόδι του πάνω μου... Τραγικός.Με αποκαλούσε μωρό του και ήταν άβολο.Βεβαια τότε ήμουν οικτρά ανασφαλής και σκεφτόμουν τί τυχερή που ήμουν (!!!!!) που γυρισε και με ´κοίταξε ´ έστω κάποιος.Έτσι λοιπόν έκανα το τρομερό λάθος να του στείλω στο τέλος το εξής απιστευτο μηνυμα στο κινητό : " Τί κριμα . Νόμιζα ότι θα μπορούσε να βγει κάτι καλό απο όλο αυτό" . Το μήνυμα δεν ξέρω πώς φάνηκε στα μάτια του γιατί δεν ήταν ξεκάθαρο αλλα εξομολούμαι ότι 12 χρόνια μετά ντρέπομαι πολύ γι αυτό που έκανα τότε. Ντρέπομαι τόσο πολύ που στενοχωριέμαι και περιφρονώ ένα μέρος του ανόητου. - τότε - εαυτού μου.Ντρέπομαι που έμαθαν όλοι οι συγγενείς μου και ιδίως ο πατέρας μου οτι μου άρεσε ένας παντρεμένος ....! Δεν ξέρω πώς να συγχωρέσω τον εαυτό μου γίαυτο!Δεν ξέρω τί είχα πάθει τότε , αλλά τωρα αηδιάζω και μόνο στη σκέψη και κατηγορώ τον τότε μετεφηβικό εαυτό μου συνεχώς ακόμα και αν δεν έγινε τίποτε απολυτως με αυτό το άτομο , για τις σκέψεις που έκανα τότε νιώθω ντροπή . Ντροπή και που το αποκάλυψα στους οικείους μου!Το γελοίο της υπόθεσης ?? Ακόμα και σήμερα έχω δει κλήσεις στο κινητό μου απο το γραφείο του. Σκέφτομαι να αλλάξω το νούμερο του κινητού μου μονο για να μη μου θυμίζουν οι κλήσεις πόσο ανοητη ημουν που είχα αρχίσει να "ψιλογουστάρω " ένα γλοιώδη πέφτουλα μεσήλικα με τρία παιδιά στην πλάτη .Δεν ξέρω πώς να "ξεπλύνω "την ντροπή .